کارگردان : Simon Curtis بازیگران : Michelle Williams ...Marilyn Monroe Eddie Redmayne...Colin Clark Julia Ormond...Vivien Leigh شاید در نگاه اول به نظر بیاید فیلم My Week with Marilyn پرداخت شهوت انگیز به پشت صحنه ای از فیلمی از یاد رفته است که ماجراهای غم انگیزی هم در طول ساخت آن اتفاق افتاد. با این وجود نگاهی دقیق تر به این فیلم نمایانگر بررسی نسبی شخصیت مریلین مونرو است. با این که وقایع فیلم مربوط به شش سال پیش از مرگ مریلین بر اثر سوء مصرف مواد در سال 1962 هستند، اما او در همین زمانی که به انگلستان رفته بود تا در فیلم The Prince and the Showgirl ساخته یSir Laurence Olivier بازی کند هم، خصوصیاتی از خود به نمایش گذاشت که بعداً باعث آلوده شدن زندگی شخصی و حرفه ی بازیگری اش شدند. فیلم My Week with Marilyn به صورت فشرده ماجراهای مراحل ضبط صحنه های این فیلم را حکایت می کند و در عین حال به کاوش درباره ی رمز و رازهای شخصیت مریلین مونرو در دوران اوج شهرتش می پردازد. فیلمنامه ی Adrian Hodges بر اساس دو کتاب از کالین کلارک، دستیار سوم کارگردان در فیلم The Prince and the Showgirl، نوشته شده است. کلارک که در سال 2002 درگذشت، تا سال 1990 از انتشار خاطرات خود از دورانی که کنار مریلین مونرو گذارنده بود، خودداری کرد. به نظر می رسد ادعای او مبنی بر وجود عشقی پاک، حقیقت داشته باشد و تصویری که از این بازیگر رسم می کند با سایر حکایت های آن دوره همخوانی دارد. فیلمMy Week with Marilyn تجربیات کلارک در این دوران را به صورت فشرده و نسبتاً دقیق به تصویر می کشد. وقایع فیلم در تابستان سال 1956 اتفاق می افتند. در آن زمان اولیویر (با بازی Kenneth Branagh) یکی از برجسته ترین افراد سینمای بریتانیا ست و در کل دنیا به عنوان یکی از بهترین بازیگران شناخته می شود. مونرو (با بازی Michelle Williams ) مشهورترین بازیگر سینما در آن دوره است اما سعی دارد از قالب بازیگری که تنها جذابیت و ظاهری دارد خارج شود و موقعیتی برجسته تر و مهم تر در دنیای سینما به دست آورد. با اینحال، تقریباً از همان زمان شروع فیلمبرداری، رفتار بی ثبات مونرو مقابل دوربین و همچنین بی نظمی و فرار او از صحنه های فیلمبرداری، کارگردان فیلم، اولیویر را بسیار عصبانی و کلافه می کند. مریلین با وجود اینکه مدت زیادی از ازدواجش با آرتور میلر نمایشنامه نویس ( با بازی Dougray Scott) نمی گذرد، خوشحال و راضی به نظر نمی آید و عیبجویی های اولیویر هم او را بیشتر سر لج می اندازد. اغلب اوقات با تأخیر سر صحنه حاضر می شود و اکثراً هم به دلیل بیماری،یا قرص خوردن کار فیلمبرداری را با مشکل مواجه می کند. او به جز میلر سه دوست و یار وفادار دیگر هم دارد: هم بازی اش Dame Sybil Thorndike ( با بازی Judi Dench) که ناراحتی و دردسرهای او را درک می کند، همراه و همدمش Paula Strasberg (با بازی Zoe Wanamaker) که در تمرین های بازیگری اصولی به او کمک می کند،‌و کلارک (با بازی Eddie Redmayne) که فردی مهربان و به دور از قضاوت های اخلاقی ست. بیشتر انتقاداتی که بر Michelle Williams وارد آمده با تکیه بر این نکته است که او به اندازه ی کافی شبیه مریلین مونرو نیست. درست است که Williams کاملاً شبیه این شخصیت مشهور دهه ی 50 نیست، اما نقش آفرینی فوق العاده ی او آنقدر درخور تحسین است که تمامی تفاوت های ظاهری را تحت الشعاع قرار می دهد. Williams جنبه های مختلف شخصیت مریلین را از نو تصویر کند. Norma Jean (نام اصلی مریلین مونرو پیش از ورود به دنیای بازیگری) جوان و سردرگم، مریلین مونروی جذاب و عشوه گر، و زن سردرگمی که میان این دو وجهه گیر افتاده است. در صحنه ای به یاد ماندنی از فیلم، مونرو و کلارک با هم به گردش رفته اند. چند لحظه بعد، آن زن آرام و ساکت، به یکی از همان هنرپیشه های تازه کار تبدیل می شود. در فیلم My Week with Marilyn نمونه های زیادی از چنین لحظاتی دیده می شوند که ما را متوجه می سازند گرچه شهرت باعث نابودی مونرو شد، اما او نمی توانست بدون وجود آن به زندگی خود ادامه دهد.در انتخاب Kenneth Branagh برای بازی نقش اولیویر، طعنه ی پرمایه ای نهفته است. Branagh در بیشتر طول دوره ی حرفه ای خود (حداقل از دو دهه پیش که فیلم هنری چهارم/ Henry V را ساخت) با اولیویر مقایسه شده است، پس بازی او در نقش اولیویر، به جا و مناسب است. در فیلمنامه زیاد به این شخصیت پرداخته نشده و می توان گفت نسبت به مونرو و کلارک نقشی بسیار فرعی و کمرنگ دارد. به همین دلیل Branagh بیش از آنکه سعی کند ابعاد مختلف این شخصیت را نمایش دهد، به تقلیدی ظاهری کفایت می کند. همین تقلید ظاهری هم به خوبی از پس آنچه فیلم My Week with Marilyn قصد دارد از شخصیت اولیویر نشان دهد، بر می آید. اولیویر به عنوان شخصیتی بی قرار، کمال گرا و خستگی ناپذیر تصویر می شود که از لغزش های گهگاهی بدش نمی آید او هم مانند همه شیفته ی مریلین است اما برخلاف بقیه،‌ دلش می خواهد او را محدود و کند. مدت ها بین دنیای سینما و تلویزیون انگلستان در رفت و آمد بوده و احتمالاً غیر معروف ترین عضو گروه بازیگران فیلم است، از پس نقش خود خوب بر می آید. تصویری که او از کلارک به نمایش می گذارد، آرام و غیرتصنعی است. آن قسمت هایی از فیلم که او به پس زمینه ی داستان فرستاده می شود، عمداً چنین طراحی شده است. برای حفظ درخشش شخصیت مریلین، نمی توان بیش از حد به شخصیت کلارک پرداخت، و Redmayne این امر را درک می کند. از بازیگران معروف این فیلم می توان به این افراد اشاره کرد: Williams در نقش مریلین مونرو، Branagh در نقش اولیویر، Judi Dench در نقش دیم تورندایک، Emma Watson و Derek Jacobi در نقش Sir Owen Morshead در صحنه ای کوتاه در فیلم ظاهر می شود.Simon Curtis کارگردان پرتجربه ی تلویزیون که در حال پرش به سکوی سینماست، فیلم را چنان ساخته که احتمالاً رضایت طیف گسترده ای از مخاطبان را جلب می کند. این فیلم یکی از بهترین پرداخت های مدت اخیر به شخصیت مونرو است، به خصوص از لحاظ شرح دوران آغازین تغییر رفتاری که منجر به تخریب موقعیت حرفه ای و در نهایت مرگ او شد. این فیلم نمایی فریبنده و بر پایه ی واقعیات از مشکلات فیلمسازان با بازیگران مشهور دهه ی 50 ترسیم می کند. به طوری که شیفتگان فیلم های قدیمی و داستان های مصوّر هم فریفته ی آن می شوند. داستان عاشقانه ی مطبوعی هم در فیلم وجود دارد، هر چند که شاید ضعیفترین جنبه ی فیلم، همان باشد. سبک بی تکلّف و عاری از تصنع فیلم و زمان کوتاه آن (کمی بیشتر از 90 دقیقه) و ترکیب این دو با بازی های قوی بازیگران (به خصوص بازی Williams) فیلم My Week with Marilyn انتخاب خوبی برای تفریح و سرگرمی در روزهای پایانی سال به شمار می رود. منبع: سایت نقد فارسی

نقد فیلم هفته من با مرلین : My Week with Marilyn

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته