کارگردان : Nat Faxon,Jim Rash بازیگران : Steve Carell,Toni Collette,Allison Janney هنگامی که تیتراژ پایانی "The Way Way Back/مسیر،مسیر بازگشت" به نمایش درآمد،به خودم آمدم و مشتاق بودم که این فیلم بخش بعدی هم داشته باشد.نه به این دلیل که احساسات روایی آن نیمه تمام باقی ماند یا اینکه رشته های طرح داستان کامل نبودند.دلیل آن ساده است،چون حاضر هستم دو ساعت دیگر را هم با این افراد بگذرانم.این روزها شخصیت های خوب و به طور موثر شکل یافته به حدی نادر هستند که وقتی با آن ها مواجه می شوم،نمی خواهم بگذارم بروند. مسیر،مسیر بازگشت" داستان تازه ای را به تصویر نمی کشد.در واقع مسیری از داستان بزرگ شدن را در پیش می گیرد که قبلا توسط افراد دیگر به خوبی طی شده است.برداشت من این است که اگر بیننده با جزییات اتوبیوگرافی (شرح حال خود) بیشتری در داستان بالغ شدن مواجه شود،تاثیر بیشتری بر او خواهد گذاشت.این موضوع برای من،در "The Way Way Back/مسیر،مسیر بازگشت" اتفاق افتاد.من در شخصیت اصلی یعنی دانکن (لیام جیمز)،چیزی بیشتر از انعکاس ساده خودم را در 14 سالگی ام دیدم:خجالتی بودن،و وصله ناجور بودن.من هم مانند دانکن وقتی به تعطیلات می رفتم،آخرین چیزی که می خواستم انجام دهم،این بود که با خانواده ام وقت بگذرانم.در نتیجه،هنگام تماشای "The Way Way Back/مسیر،مسیر بازگشت" دانکن را مانند خود در نوجوانی دیدم.نوستالژی،غالبا خاطرات ما را به رنگ های آرام و گرم نشان می دهد؛چیزی مانند "The Way Way Back/مسیر،مسیر بازگشت" که خوبی،بدی و خجالتی بودن را به خاطر ما می آورد. موقعیت خانواده دانکن کمی آشفته است.پم (تونی کالت)،مادر طلاق گرفته دانکن،با ترنت (استیو کارل)طیلات دانکن زمانی لذت بخش می شود که پارک آبی عمومی "واتر ویز" را کشف می کند و برخلاف انتظارش متوجه می شود با کسانی که در آن کار می کنند و انسان های عجیب و غریبی هستند جور می شود.اوون (سم راکول)،مدیر پارک آبی،از پسر بچه خجالتی خوشش می آید و کاری به او پیشنهاد می دهد.دانکن هنگامی که تلاش زیادی می کرد تا از تنش در خانه جلوگیری کند،روزهای خود را در میان استخرها و سرسره های مکانی می گذراند که از دهه 80 تا الان تغییری نکرده بودند (عصری که همه فیلم ها در آن به نظر ترفند دار می رسید). "The Way Way Back/مسیر،مسیر بازگشت" بازی های زیبا متعددی را به تصویر می کشد.مهمترین آن ها متعلق به سم راکول است،بازیگر شخصیت محترم و خاص که اغلب در این نوع فیلم های کم بودجه و مستقل ظاهر می شود.سم راکول در بهترین حالت خود است،در حال ارائه ی دقیق مکالمه های نوشته شده نت فکسون و جیم رش و ایجاد یکی از آن افراد غیر عادی که جاذبه اش غیر قابل انکار است.سم راکول از زمان فیلم "Moon/ماه" به این خوبی نبوده است.تونی کالت که دمدمی مزاج بودنش،بیش از یک مادر عادی بودن را نشان می دهد،در این داستان زنی دارای نیازهای مختلف است که سعی دارد خودش را با علایق پسرش هماهنگ کند.استیو کارل که مانند همیشه بازیگری دوست داشتنی است،ترنت را بدون اینکه تبدیل به یک غول کند،نامهربان نشان می دهد.سرانجام،لیام جیمز است که احساس بیم و خجالت یک نوجوان را پیش از ورود به بزرگسالی به آسانی به تصویر می کشد. ماشای "The Way Way Back/مسیر،مسیر بازگشت" مانند رفتن به تعطیلات و فاصله گرفتن از تمام محصولات عظیم و پر هیاهو است که این فیلم را تهدید به کنار رفتن از پرده های سینما می کنند.تعطیلاتی خنده دار،اثرگذار و جذاب و بهتر از بیشتر چیزی که در خارج از خانه وجود دارد "منبع:سایت نقد فارسی"

نقد فیلم The Way Way Back (مسیر،مسیر بازگشت)

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته