کارگردان: جف نیکولز بازیگران: Michael Shannon and Jessica Chastain ناه بگیر» در جشنواره کن پارسال جایزه بزرگ هفته منتقدان را برد و کارگردانش، جف نیکولز، امسال فیلمی به نام «لجن» در بخش مسابقه کن دارد. طبق معمول چون این فیلم داستان پرفرازونشیبی ندارد و بیش‌تر یک موقعیت را به تصویر می‌کشد، فروش خیلی کمی داشته است. اما موقعیتی که مرد اصلی قصه (با بازی خیلی خوب مایکل شانون) درگیرش است دیدنی و جذاب است. حسی مرموز به مردی به نام کرتیس در ناحیه‌ای دورافتاده و خلوت القا می‌شود که توفانی خانمان بر باد ده در راه است و او بر خلاف نظر بقیه، از جمله همسرش (جسیکا چستین)، دست به کار ساختن یک پناهگاه می‌شود. در واقع فیلم درباره فضا و شرایط قبل از وقوع فاجعه است. قصه رویی و ظاهری به همین سادگی است اما روشی که فیلم‌ساز آن را تعریف می‌کند جالب و گاهی تکان‌دهنده است. آن حس مرموز وارد خواب کرتیس می‌شود و مثل یک بختک رهایش نمی‌کند. در کابوس‌ها همه چیز مردانگی کرتیس را هدف گرفته‌اند و آن بختک لعنتی می‌خواهد او را پدر و شوهری نالایق و ناتوان جلوه بدهد. همین است که کرتیس آثار کابوس‌ها را در زندگی واقعی‌اش هم می‌بیند و کم‌کم کابوس و واقعیت در هم پیچیده می‌شود. به قول خود کرتیس: «این یک رویا نیست، یک احساس است.» جنبه‌های قدرتمند روان‌شناسانه فیلم درباره شخصیت کرتیس امتیاز دیگرش است. او مثل همه مردهای دیگر، وقتی تحت فشار قرار می‌گیرد به غار تنهایی‌اش پناه می‌آورد و در «پناه بگیر» این غار مجازی با آن پناهگاه که همه از آن شکایت دارند به شکل زیبایی قرینه‌سازی شده است. با شدید شدن کابوس‌ها، همسر مهربان و دوست‌داشتنی‌اش هم کم‌کم وارد کابوس‌ها می‌شود و آخرین امید کرتیس برای به آرامش رسیدن هم در معرض خطر قرار می‌گیرد. کارگردانی فیلم قدرتمند و حساب‌شده است؛ تا جایی که کابوس‌های پی‌درپی کرتیس واقعا هولناک و شوک آورند. با این‌که بعد از دفعه اول با دقت کردن می‌شود فهمید که کجاها کابوس است و کجاها واقعیت، اما این قضیه اصلا از وحشتناکی و خفقان دنیای کابوس‌وار کرتیس کم نمی‌کند. «پناه بگیر» فیلم یک‌دست و متمرکزی است که موفق می‌شود دنیای مردانه و توهم‌زده شخصیت اصلی‌اش را به‌خوبی به تصویر بکشد. هرچه هم فیلم ریتم کندی داشته باشد و داستانش پر از انرژی و حادثه‌ای نباشد، تعقیب کردن خطری که خانواده دوست‌داشتنی فیلم (با آن دختر کوچولوی کر و لال) را تهدید می‌کند جذاب است. از همه بهتر، ادغام شدن کابوس‌ها و واقعیت در فیلم و پایان‌بندی هیجان‌انگیزش است. این مطلب در شماره 360 هفته نامه همشهری جوان منتشر شده است.

نقد فیلم پناه بگیر (Take Shelter)

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته