برای شناخت کاندیدای اصلح سه راه و روش کلی وجود دارد؛ یا مردم از کاندیداها آشنایی کافی داشته باشند و براساس علم و آگاهی خود عمل کنند یا اینکه از آشنایی کافی برخوردار نیستند که در این صورت نیز باید به دو شیوه عمل کرد؛ یا باید به افراد صالح و معتمد رجوع کرد؛ به این معنا که از افراد مطلع و صالح سؤال شود که از میان کاندیداهای موجود، کدام‌یک اصلح است؟ یا اینکه خودمان برای شناخت کاندیداهای اصلح تلاش کنیم. اما سوال این است که اگر کسی از آشنایی کافی با کاندیداها برخوردار نباشد و بخواهد در میان آنها فرد اصلح را شناسایی کند، چه باید بکند یا چگونه و با چه روش هایی می تواند فرد اصلح را بشناسد؟ برای این منظور، چندین روش وجود دارد که عبارت‌اند از:
1. شناخت سوابق و عملکرد کاندیداها، به این ترتیب که تا حد امکان تلاش شود تا اطلاعاتی از سوابق کاندیداهای مختلف کسب کنیم و دقت کنیم که هر کدام از آنها در مسئولیت‌های سابقشان آیا موفق بوده‌اند یا خیر؟ مرتکب فسادی شده‌اند یا خیر؟ یا اینکه سلامت اقتصادی دارد یا ندارد؟ در مسئولیت‌های سابقشان آیا هواخواه مردم بوده یا به کانون‌های قدرت و ثروت توجه داشته اند؟ مردم‌دار بوده اند یا نه؟ و...
2. شناخت خانواده کاندیداها. در اینجا نیز باید بررسی کرد که افراد و اعضای خانواده‌ی کاندیداها در چه موقعیتی قرار دارند؟ آیا گرفتار فساد، ویژه‌خواری، رانت‌خواری و... هستند یا نیستند؟ و آیا به واسطه‌ی نفوذ فردی کاندیداها به این اعمال دست زده‌اند یا خود مستقلاً و بدون حمایت کاندیدای موردنظر مرتکب اعمال مجرمانه شده‌اند؟
3. شناخت اطرافیان و حامیان کاندیداها، به این ترتیب که اگر اطرافیان و طرفداران یک کاندیدا از افراد انقلابی و صالح و توده‌های مردم و نه افراد خاصی باشند، می‌توان اطمینان حاصل کرد که وی نیز فردی صالح و انقلابی است.
4. شناخت مخالفان کاندیداها؛ با دقت در شناسایی مخالفان کاندیداها نیز می‌توان به شناختی نسبی از کاندیداها رسید؛ به این ترتیب که چنانچه مخالفان کاندیداها، افرادی مسأله‌دار، دارای سوءسابقه و سوءشهرت باشند یا از اصحاب قدرت و ثروت باشند که به دلیل بی‌توجهی کاندیدای موردنظر به منویات آنها، از وی فاصله گرفته و به مخالفت با او روی آورده‌اند، می‌توان نتیجه گرفت که کاندیدای مورنظر بخشی از معیارهای اصلحیت را دارد.
5. دقت در مواضع و بیانات کاندیداها نیز می‌تواند روشی برای اصلح‌گزینی باشد؛ به این معنا که اگر کاندیدی در مواضع خود به مشکلات مردم توجه داشته باشد و خود را نسبت حفظ منافع کلان کشور و نظام متعهد بداند و میان منافع مردم و مصالح کشور و انقلاب دوگانه‌سازی نکند، می‌تواند بخشی از معیارهای اصلحیت را داشته باشد. در واقع، بایستی در مواضع کاندیداها دقت شود تا متوجه شویم که اساساً آنها به چه میزان با مسائل، دردها و اولویت‌های مردم آشنایی دارند و چه راه‌حل‌هایی برای پاسخگویی به مسائل و اولویت‌های مردم دارند. در همین راستا باید در مواضع کاندیداها در قبال رقبایشان هم توجه کرد؛ به این ترتیب که دقت کنیم که کاندیداها در بیانات و مواضعشان درصدد تخریب و حمله به رقبایشان هستند یا درصدد ارائه برنامه‌های خود می‌باشند؟ چنانچه کاندیدی صرفاً به تخریب رقیب روی بیاورد و برنامه‌ای از خود ارائه ندهد، اخلاق انتخاباتی را رعایت نکرده و بخشی از اصلحیت وی زیرسؤال است.
6. دقت در میزان هزینه‌کرد کاندیداها: واقعیت آن است که فعالیت انتخاباتی در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی باید به دور از هرگونه ریخت‌وپاش، پول‌پاشی، خرید آرای مردم و... باشد؛ زیرا صرف هزینه‌های گزاف برای تبلیغات، می‌تواند منجر به مدیون‌سازی(شدن) کاندیداها نسبت به کانون‌های قدرت و ثروت شود و چنانچه این فردی به مجلس راه یابد، د‌یگر نمی‌تواند نماینده‌ی توده‌ی مردم باشد، بلکه بیش و پیش از هر چیز و هر کس، آن نماینده برای تأمین منافع حامیانی که در دوره تبلیغات برای او هزینه کرده‌اند، تلاش خواهد کرد و به راحتی توده‌های مردم را فراموش خواهد کرد.