گل به خودی وزیر ورزش!
به گزارش خبرنگار ورزشی راسخون، "من نمی‌دانم چرا مسائل فنی را به مسائل مدیریتی ارتباط می‌دهند؟ خواهش می‌کنم مسائل فنی تیم را بعضی‌ها بیخودی به مسائل مدیریتی ربط ندهند. کجای دنیا نتایج فنی یک تیم به مدیریت مربوط می‌شود که اینجا مربوط شود؟ اینها بهانه است و خواهش می‌کنم جامعه ورزش وارد این حاشیه‌ها نشوند." باورتان می شود این حرف ها از دهان وزیر ورزش بیرون آمده باشد؟ آن هم در جواب گلایه های یحیی گل محمدی سرمربی پرسپولیس؟ جناب وزیر اگر به شما برنمی خورد، اجالتا چند نمونه از مشکلات مدیریتی کنونی باشگاه پرسپولیس را که البته زیرمجموعه ی شما محسوب می شود را خدمتتان می گویم. بعد از گذشت 6 هفته از لیگ برتر، هنوز مبلغی از قرارداد فصل جدید بازیکنان فعلی پرسپولیس پرداخت نشده است. پول کالدرون هنوز به حسابش ننشسته تا او تائید دریافتش را به فیفا بفرستد و پنجره ی نقل و انتقالاتی این تیم باز شود. هنوز پنجره ی سرخپوشان بسته است و بازیکنان تاجیکستانی و جدیدشان نتوانسته اند قراردادهایشان را ثبت کنند. این باشگاه به لطف مدیریت شما، هنوز با سرپرست اداره می شود و مشخص نیست چرا صدری"سرپرست باشگاه" برای معرفی کارگزار جدید این دست و آن دست می کند. شاید او منتظر است تا تکلیفش را بداند که آیا مدیر می شود یا نه؟ او فقط وعده وعید می دهد و قدمی از قدم برای حل مشکلات برنداشته است. اگر چنین شخصی - که دنبال منفعت خودش است- مدیرعامل شود، آیا می تواند توقع 40 میلیون هوادار پرسپولیس را برآورده کند؟
 
* بله؛ آقای وزیر اگر نمی دانید، بدانید که وقتی در ورزش موفقیتی بدست می آید، حاصل کار جمعی بوده که تلاش ها به ثمر نشسته است. از شما که روزگاری ورزشکار بودید و خاک ورزش را خورده اید، دیگر توقع چنین جملات گهرباری را نداشتیم آقای سجادی! شما که خودتان را از جنس ورزش می دانید، لابد واقفید که اگر مدیر مجموعه ای، نتواند شرایط را برای موفقیت زیرمجموعه اش فراهم کند، در واقع نباید هم انتظار نتیجه ی مثبت داشته باشد. مگر اینکه نتیجه برایش اهمیتی نداشته باشد و فقط از روی دلخوشی بخواهد تیم داری کند. البته اگر وزارتتان نخواهد این چنین راهی در پیش بگیرد، باید تکلیف پرسپولیس و استقلال را روشن کند. حالا که مجموعه ی تحت فرمانتان دوست دارد، این دو تیم پرهوادار را خودش "تر و خشک" کند و به هیچ وجه حاضر نیست، تن به خصوصی سازی سرخابی ها بدهد، باید نازشان را هم بکشد. باید هزینه ها را تقبل کند. مگر این همه بدهی ریز و درشت را سرمربیان یا بازیکنان در پرسپولیس و استقلال روی دست این دو باشگاه گذاشته اند؟ آیا این بدهی ها حاصل مدیریت غلط و پراشتباه مدیران انتصابی وزارت ورزش نبوده است که باعث شده گاهی اوقات سرخابی ها برای گذراندن خرج روزانه ی خود کاسه "چه کنم" به دست بگیرند؟ بهتر است بپذیرید که همه ی عوامل مثل زنجیر به هم وصل هستند و اگر جایی سهل انگاری صورت بگیرد، موفقیت حاصل نخواهد شد.
 
*آقای وزیر در ادامه البته به هواداران سرخابی هم نصیحت کرده و گفته" امیدوارم با یک باخت حال‌مان بد نشود و از همه هواداران عزیز به ویژه هواداران دو تیم پایتخت  پرسپولیس و استقلال که یار و یاور وزارت ورزش هستند، می‌خواهم که کادر مدیریتی و هیأت مدیره هر دو باشگاه را حمایت کنند و اجازه بدهند مسائل مدیریتی در جای خودش اتفاق بیفتد و مسائل فنی هم سر جایش خودش؛ اینها را به هم گره نزنند". آقای سجادی؛ مگر هوادار می تواند مدیریت باشگاهش را با سرمربی و بازیکن و تدارکات تیم جدا کند؟ شما با چه نسخه ای برای یک مجموعه، چنین دوگانگی تجویز می کنید؟ باید مدیرعاملی انتخاب کنید که در وهله ی اول بتواند مشکلات قبلی را مرتفع کند و از بروز مشکلات جدید جلوگیری کند. نه اینکه برای خلاص شدن از سوال خبرنگار، هرچیزی به ذهنتان آمد را بگوئید. هوادار با تیم هایش زندگی می کند و اگر برای شما نتایج و برد و باخت مهم نیست، برای او مهم است. اگر برد و باخت و قهرمانی اهمیت ندارد، پس چرا لیگ برگزار می کنید؟ چرا اجازه می دهید میلیاردها تومان پول بی زبان در لیگی هزینه شود که برد و باختش اهمیتی ندارد؟ از فردا اعلام کنید برد و باخت و نتیجه مهم نیست تا لااقل همه تکلیف شان را با این فوتبال بدانند.
 گل به خودی وزیر ورزش!
*آقای سجادی؛ شما به عنوان وزیر ورزش نباید در مسائل جزئی این قدر ریز شوید که جواب گلایه های یک سرمربی که زیرمجموعه ی شما محسوب می شود را بدهید. شما متعلق به کل ورزش هستید. به جای پاسخ دادن به این شکواییه ها، زودتر تکلیف دو باشگاه را مشخص کنید. راستش را بخواهید فدراسیون های دیگر هم چشم انتظار مدیریت و تصمیم گیری شما هستند. اگر خدا بخواهد شما وزیر کل ورزش هستید نه فقط وزیر پرسپولیس و استقلال! محض رضای خدا سری به فدراسیون ها بزنید و ببینید با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند. ببینید چند نفر از ورزشکاران و قهرمانان به خاطر بی اهمیتی روسای فدراسیون هایتان، وزارتتان و کمیته ی ملی المپیک، کنار و گوشه ی خیابان های شهرهای مختلف ایران بساط پهن کرده اند و دست فروشی می کنند. خدا را خوش نمی آید چنین برخوردهای زننده ای با کسانی که روزی برای این ملت قهرمانی و شادی به ارمغان آورده اند، این طور برخورد کنید. باور کنید همین مدیرانی که الان فراموش کار شده اند، بعد از افتخارآفرینی همین قهرمانان برای جا نماندن از یکدیگر و حضور در عکس های قهرمانی، با هم مسابقه ی دوی سرعت گذاشته اند. حالا که نوبت دستگیری شماست، لطفا افتخارآفرینی این ورزشکاران و قهرمانان را فراموش نکنید. آنها به شما هم نانی رسانده اند. وقتش رسیده که به معیشت و آینده شان بیاندیشید و اجازه ندهید غریبانه کنار خیابان ها دست فروشی کنند و از گذشته و افتخارآفرینی شان پشیمان شوند!
 
*بله آقای وزیر؛ اگر به شما برنمی خورد، لطفا سری به فدراسیون پرورش اندام بزنید و ببینید در این یک ماه اخیر چه اتفاقات ریز و درشتی برای آن افتاده است. بررسی کنید و ببینید چطور تیم برای مسابقات برون مرزی اعزام می شود و چند ورزشکار با تیم به کشور برنمی گردند. ببینید چه اتفاقی افتاده که در فرودگاه ورزشکاران فدراسیون زیر مجموعه ی شما به جان هم می افتند و تا سر حد مرگ همدیگر را به باد مشت و لگد می گیرند و از خجالت هم در می آیند. آقای سجادی، اینها اگر مدیر بالا سرشان بود این اتفاق نمی افتاد. آیا هنوز هم عقیده دارید که نتایج به مدیریت ربطی ندارد یا بیشتر برایتان بگویم. اینها اگر سوء مدیریت نیست، پس چیست؟ نکند این اتفاقات ربطی به رئیس فدراسیون ندارد؟ نکند این افتضاحات به بار آمده که نقل محافل ورزشی وسایت های سراسر دنیا بود، اصلا ربطی به مدیریت شما و مدیران انتصابی تان ندارد؟
 
*آقای وزیر، قبول کنید در ابتدای راه تان گل به خودی بدی زدید. خودتان خوب می دانید که برای موفقیت در هر ورزشی ابتدا مدیریت و برنامه ریزی لازم است. اگر مجموعه با فردی در هر رشته ای به موفقیت می رسد، بدون شک نقش مدیریت هم در آن دیده می شود. پس تا دیر نشده از موضعتان پائین بیائید و راه درست و منطقی را در پیش بگیرید. این ورزش سالهاست که به خود وزیر ورزشی و از جنس ورزش ندیده است. لطفا کاری نکنید که همه از شما و مدیریتتان ناامید شوند آقای وزیر. این ورزشکاران بعد از سال ها یک وزیر ورزش خاک خورده ی ورزش را به خود دیده اند. از اشتباهات وزیر قبلی درس بگیرید و راهی که به بیراهه میرود را نروید.
نسخه چاپی