وقتی فلان بازیگر زن سینمای ایران به راحتی می گوید: «شوهر خواهر شبیه برادر است اما به نظر من شوهر خواهر شبیه برادر نیست. من با رضا احساس محرمیت می‌کنم چون دستهایش شبیه دستان پدرم است.» [2]. و عکس هایی که فامیل نامحرم خود را در بغل گرفته منتشر می کند، چطور می شود توقع راه افتادن های کمپین های ضد حجاب نباشیم؟ و هر روز به بهانه های مختلف و با ادعای احقاق حقوق به یغما رفته زنان، به جان عفت و پوشش زن مسلمان افتاده اند و او را به بهانه های مختلف از جایگاه حقیقی زن دور می کنند.
اما آنچه مهم است این است که خود غربی ها با این آزادی در چه وضعیتی به سر می برند؟ آیا واقعا امنیت جنسی برای زنان وجود دارد یا فقط این طبل را برای زن ایرانی به صدا در می آورند؟
مدونا لوئیس خواننده آمریکایی در اواخر سال 2016 میلادی جایزه زن سال را از مجله بیلبورد دریافت کرد، در فیلمی کوتاه بی‌پرده به شرایط دشوار و توهین‌آمیز فعالیت هنری زنان در آمریکا پرداخت. ایشان ابتدا با لحنی کنایه‌آمیز، خود را «پادری» نامید و هنگامی که حاضران متعجب شدند، به موضوع اصلی پرداخت، یعنی تبدیل‌شدن زنان خواننده در آمریکا به یک شیء زیبا و سرگرم‌کننده که هیچ کس از آنها اندیشیدن نمی‌خواهد.
این خواننده مشهور آمریکایی از خاطرات تلخ خود در ابتدای فعالیت هنری گفت، یعنی زمانی که در 1979 به عنوان یک جوان 21 ساله وارد بازار هنری نیویورک شد، تجربیاتی از چاقوکشی و تجاوز به او روی یک پشت بام و حمله به منزلش تا رفتن به آتلیه مجلات هرزه‌نگار «برای امرار معاش» و از رویارویی با توهین به ویژه پس از گسترش اینترنت تا «آزار و سوءاستفاده بی‌امان» که در طول فعالیت هنری‌اش به عنوان زن تحمل کرده است.این خانم در پایان می گوید:
«بله، اگر مرد هستید قاعده‌ای برای شما نیست، اما اگر زن هستید باید تابع قواعد بازی باشید. می‌پرسید کدام بازی؟ اینکه می‌توانید زیبا و بامزه و سکسی باشید اما ادای باهوش‌ها را در نیاورید. از خودتان نظر نداشته باشید، یا دست کم نظری نداشته باشید که خلاف وضعیت موجود باشد. یعنی به شما اجازه می‌دهند که مثل فاحشه‌ها لباس بپوشید و مردان مثل یک شیء با شما برخورد کنند اما اختیار این فاحشگی (مردانه‌پسند) را ندارید و به هیچ وجه نباید تخیلات جنسی زنانه را ترویج کنید. باید همان چیزی باشید که مردها از شما می‌خواهند.»
این یکی از بسیار مواردی است که به خاطر افسار گسیختگی و عدم رعایت حد و حدود الهی اتفاق می افتد. بی جهت نیست که خداوند به کسانی که این حدود را رعایت نمی کنند، چنین می فرماید: «تلک حدود الله فلا تعتدوها ومن یتعد حدود الله فاولـئک هـم الظــلمون [طلاق/ ]، اینها حدود و مرزهای الهی است؛ از آن، تجاوز نکنید! و هر کس از آن تجاوز کند، ستمگر است.» حال خانم هایی که به این حدود پایبند نیستند، مسئول ظلم به خود قرار نمی گیرند؟ جالب این است در این مواقع نظام و حکومت و جامعه ی کم ظرفیت را مسئول هتک هرمت خود می دانند، اما نمی گویند که چه کسی به این خطوط قرمز پایبند نبود و نمی گویند ما خودمان دوست داشتیم همانطور که دلمان می خواهد دیده شویم و ... .
اگر دوست داریم ظلم نکنیم و مورد ظلم واقع نشویم، از حدود الهی تجاوز نکنیم.
پی نوشت:
[1]. ابن اَبی جُمْهور، عوالي‌اللآلي ج4 ص 7.
[2]. فردا نیوز.
[3]. مشرق نیوز.
