همه چیز درباره کدخدا و چشم بادومی های سرکش

پیونگ یانگ قبل از روی کار آمدن ترامپ، با حضور نظامیان آمریکایی در شبه جزیره مخالف بود، خواستار توقف رزمایش های نظامی سالانه واشنگتن و سئول بود، معتقد بود که اقدامات خصمانه واشنگتن صلح و ثبات شبه جزیره را به خطر انداخته است و شرط توقف فعالیت های هسته ای، موشکی خود و خلع سلاح هسته ای شبه جزیره را همین موارد اعلام کرده بود...


راسخون : شاید مهمترین تجربه مذاکرات برای رهبران کره شمالی، تجربه مذاکره با دولت دموکرات بیل کلینتون در سال ۱۹۹۴ باشد که قرار بر این بود تا کره شمالی از آزمایشات هسته ای و مقاوم سازی آب سبک دست بکشد و این توافق به امضا رسید. قرار بود تحریم ها علیه این کشور لغو شود و کره شمالی کم کم از مزایای سیاسی بازگشت به جامعه جهانی برخوردار شود.

درست که یک ماه پس از آن اعضای سنای آمریکا با زیر سوال بردن این عمل کلینتون خاطرنشان کردند که این عمل علنا باج دادن به کره شمالی است و جمهوری خواهان آمریکایی کنترل این ماجرا را کاملا به دست گرفتند.
تاخیرهای مداوم از سوی ایالت متحده در اجرای تعهداتش و شروع ساخت موشک های دور برد و قاره پیما به تنش ها میان این دو کشور دامن زد و آتش زیر خاکستر از آن موقع روشن شد.
در گیر و دار و تنش هایی که از چند دهه گذشته بین آمریکا و کره شمالی درجریان بود ، اکنون این اولین بار نیست بین دو طرف ملاقات و نشست برگزار می شود.

در سال ۲۰۰۳ پس از عمل نکردن آمریکا و جورج دبلیو بوش پریزیدنت وقت آن کشور به وعده هایش و زیر سوال بردن و محور شرارت توصیف کردن کشور های ایران، عراق و کره شمالی یک بار دیگر تنش ها بین کره و آمریکا بالا گرفت و در همان سال رهبر کره شمالی علی رغم نقض عهد آمریکا، کره شمالی با مذاکرات موسوم به مذاکرات شش جانبه با کشورهای چین، ژاپن ، روسیه ، کره جنوبی و آمریکا موافقت کرد که دور اول آن به نتیجه ای نرسید.

مجموعه رویدادهایی که طی چند دهه گذشته رخ داده است نشان می دهد که کره شمالی همزمان با اتخاذ رویکرد سختگیرانه در قبال حضور نظامی آمریکا در شبه جزیره کره و انجام آزمایش های هسته ای و موشکی، بارها و بارها پیشنهاد مذاکره در سطوح مختلف را نیز ارائه کرده است. شاید این شگرد پیونگ یانگ باشد که به صورت سینوسی مواضع مستحکم خود را پیش می برد و گاهی نیز پیشنهاد مذاکرات در سطح بالا را ارائه می کند.
در سال ۲۰۰۵ توافقی مقدماتی بین اعضای شش جانبه صورت گرفت و یک بیانیه در مورد توقف برنامه هسته ای کره شمالی و ورور بازرسان به این کشور صادر شد.
مشکلی که بر سر اجرای این بیانیه بوجود آمد تفسیر متفاوت آمریکا و کره شمالی ، بویژه آمریکا از مفاد این بیانیه بود.

به این ترتیب مذاکرات شش جانبه برای مدت ۱۸ ماه به فراموشی سپرده شد.
پس از ۱۸ ماه رهبر پیونگ یانگ در اکتبر ۲۰۰۶ با انجام آزمایش موشکی تمام دنیا را شوکه کرد، پکن و روسیه که جنگ جهانی را خیلی نزدیک می دیدند، بی وقفه برای نشست دوباره اعضای شش جانبه تلاش می کردند.
در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ پیشرفت های اندکی نیز حاصل شد که به موجب آن کره شمالی موظف شد گزارشی صحیح و کامل از فعالیت های هسته ای خود تا پایان سال ۲۰۰۷ ارائه کند.

کره شمالی با تاخیری یک ساله در سال ۲۰۰۸ گزارش خود را ارائه کرد و آمریکا هم با تاخیری یک ساله در دسامبر ۲۰۰۹ کره شمالی را از لیست تروریسم خارج کرد و در ادامه پیونگ یانگ که از این کار آمریکا خوشش نیامد در انتقاد به اقدامات خصمانه آمریکا، ژاپن و کره جنوبی همان سال آزمایشات هسته ای خود را برای بار چندم پیگیر شد که طبق آمار مرکز اطلاعات آمریکا درحال حاضر کشور کره شمالی ۶۰ موشک بالیستیک (قاره پیما) که در هر زمان آماده پرتاب می باشند را داراست.

پیشنهاد کره شمالی برای ملاقات مستقیم میان کیم و ترامپ چیز خارق العاده و عجیبی نیست. رهبران کره شمالی و آمریکا پیش از این نیز بارها با یکدیگر دیدار و گفت وگو کرده اند.
پیونگ یانگ قبل از روی کار آمدن ترامپ، با حضور نظامیان آمریکایی در شبه جزیره مخالف بود، خواستار توقف رزمایش های نظامی سالانه واشنگتن و سئول بود، معتقد بود که اقدامات خصمانه واشنگتن صلح و ثبات شبه جزیره را به خطر انداخته است و شرط توقف فعالیت های هسته ای، موشکی خود و خلع سلاح هسته ای شبه جزیره را همین موارد اعلام کرده بود. اکنون نیز کره شمالی همین مواضع را حتی در دیدار مستقیم با ترامپ دنبال خواهد کرد و به نظر نمی رسد چیزی عوض شده باشد..

به قلم : خلعت