چگونه می‌شود پربیننده‌ترین ژانر فیلمیِ یک کشور با تمام ظرفیت‌هایش بدون مدیریت کارآمدی به حال خود رها شود؟ آیا این دسته از مسئولان متوجه نازل شدن سطح کیفی و محتوایی سینمای کمدی و به تبع آن نزول سلیقه‌ی مخاطبان این فیلم‌ها نشده‌اند؟!
راسخون : با نگاهی به جدول فروش فیلم‌های سینمایی در سال‌های 96 و 97 به فروش‌های چند میلیاردی فیلم‌های کمدی می‌رسیم؛ فروش‌هایی که بعضاً آمده‌اند تا رکورد پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران را بزنند. از فیلم های نهنگ عنبر و گشت ارشاد یک و دو گرفته تا مصادره و اکسیدان و این روزها هم هزارپا.
فیلم‌هایی که اکثراً سعی‌شان این است تا به جای روایت یک داستان خوب و داشتن فیلمی ژانریک، ضعف‌های داستان‌شان را با آوردن بازیگران مطرح بپوشانند. این یعنی سینمای کمدی کشورمان در باتلاق کمدی موقعیت در حال دست و پا زدن است. تعدادی از این فیلم‌ها به سراغ اموری می‌روند که به نحوی در جامعه تابو و قبیح بوده‌اند و امروزه رایج‌ترین آن، مسائل جنسی است.
با نگاهی به اسامی فیلم‌های پرفروش کمدی درمی‌یابیم که اکثرشان دارای دلالت‌های بی‌پرده‌ی جنسی در داستان و در موقعیت‌های بازیگران بوده‌اند.
حالا سوال این است که مدیران سینمایی مربوطه با کدام مجوز اخلاقی، شرعی و عرفی اجازه‌ی روی پرده آمدن این چنین فیلم‌هایی را صادر کرده‌اند و سوال دوم آن است که در این سال‌ها که فیلم‌های کمدی از لحاظ فروش، شرایط بهتری را داشته‌اند، آیا مسئولان متوجه اقبال مردم به این ژانر نشده‌اند؟
چگونه می‌شود پربیننده‌ترین ژانر فیلمیِ یک کشور با تمام ظرفیت‌هایش بدون مدیریت کارآمدی به حال خود رها شود؟ آیا این دسته از مسئولان متوجه نازل شدن سطح کیفی و محتوایی سینمای کمدی و به تبع آن نزول سلیقه‌ی مخاطبان این فیلم‌ها نشده‌اند؟!
فیلم کمدی می‌تواند در عین ظاهری شاد حامل مفاهیمی باشد که امروزه مورد نیاز یک جامعه است؛ ظرفیتی که شاید به سختی بتوان مورد مشابهی را برای آن پیدا کرد.
در روزگاری که شهروندان جامعه ای به دنبال تفریحی سهل‌الوصول و فرهنگی هستند، در سینما به پدیده‌ای ضدفرهنگ و ضداخلاق می‌رسند که شاهکاری از یک فیلمساز بیمار و مدیری بی‌سواد است. با تمام این اوصاف هنوز هم می‌توان سینمای کمدی کشور را به مرحله‌ای رساند تا سینما، مخاطب و گیشه هرسه هم‌زمان مسیر تعالی و پیشرفت را طی کنند.
به قلم : علی اکبری
راسخون : با نگاهی به جدول فروش فیلم‌های سینمایی در سال‌های 96 و 97 به فروش‌های چند میلیاردی فیلم‌های کمدی می‌رسیم؛ فروش‌هایی که بعضاً آمده‌اند تا رکورد پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران را بزنند. از فیلم های نهنگ عنبر و گشت ارشاد یک و دو گرفته تا مصادره و اکسیدان و این روزها هم هزارپا.
فیلم‌هایی که اکثراً سعی‌شان این است تا به جای روایت یک داستان خوب و داشتن فیلمی ژانریک، ضعف‌های داستان‌شان را با آوردن بازیگران مطرح بپوشانند. این یعنی سینمای کمدی کشورمان در باتلاق کمدی موقعیت در حال دست و پا زدن است. تعدادی از این فیلم‌ها به سراغ اموری می‌روند که به نحوی در جامعه تابو و قبیح بوده‌اند و امروزه رایج‌ترین آن، مسائل جنسی است.
با نگاهی به اسامی فیلم‌های پرفروش کمدی درمی‌یابیم که اکثرشان دارای دلالت‌های بی‌پرده‌ی جنسی در داستان و در موقعیت‌های بازیگران بوده‌اند.
حالا سوال این است که مدیران سینمایی مربوطه با کدام مجوز اخلاقی، شرعی و عرفی اجازه‌ی روی پرده آمدن این چنین فیلم‌هایی را صادر کرده‌اند و سوال دوم آن است که در این سال‌ها که فیلم‌های کمدی از لحاظ فروش، شرایط بهتری را داشته‌اند، آیا مسئولان متوجه اقبال مردم به این ژانر نشده‌اند؟
چگونه می‌شود پربیننده‌ترین ژانر فیلمیِ یک کشور با تمام ظرفیت‌هایش بدون مدیریت کارآمدی به حال خود رها شود؟ آیا این دسته از مسئولان متوجه نازل شدن سطح کیفی و محتوایی سینمای کمدی و به تبع آن نزول سلیقه‌ی مخاطبان این فیلم‌ها نشده‌اند؟!
فیلم کمدی می‌تواند در عین ظاهری شاد حامل مفاهیمی باشد که امروزه مورد نیاز یک جامعه است؛ ظرفیتی که شاید به سختی بتوان مورد مشابهی را برای آن پیدا کرد.
در روزگاری که شهروندان جامعه ای به دنبال تفریحی سهل‌الوصول و فرهنگی هستند، در سینما به پدیده‌ای ضدفرهنگ و ضداخلاق می‌رسند که شاهکاری از یک فیلمساز بیمار و مدیری بی‌سواد است. با تمام این اوصاف هنوز هم می‌توان سینمای کمدی کشور را به مرحله‌ای رساند تا سینما، مخاطب و گیشه هرسه هم‌زمان مسیر تعالی و پیشرفت را طی کنند.
به قلم : علی اکبری
مطلب مرتبط :
این همه کمدی خطرناک است!
سینمای ایران ، صعود گیشه و سکون مخاطب
علل گسترش کمدی جنسی در سینما به روایت نویسنده بی‌پولی
سینمایی که به سمت شوخی جنسی برود سینما نیست
«هزارپا» رکورد پرفروش ترین فیلم تاریخ سینمای ایران را شکست
آخرین آمار فروش فیلم های سینمایی 95
جدید ترین آمار فروش فیلم های سینمایی 96
