۴۰۰ شهرو روستا در ۱۵ استان کشور درگیر سیل هستند. طبق آمار وزیر کشور(رحمانی فضلی)، تاکنون ۷۸ جاده‌ی بین شهری و ۲۱۹۹ جاده‌ی روستایی براثر سیلاب مسدود شده اند؛ تعداد پل‌های تخریب شده بر اثر سیلاب در دو روز اخیر ۸۴ دهنه است و در ۱۵ استان....
و...و...و...و بیش از ده‌ها و صدها خبر تلخ، تصاویر تلخ تر و درد و غم و ترسی که تمام کشور را درگیر خود کرده است.
هدف من اما، بیانِ اخبارِ طبیعیِ طبیعت نیست. آن چه روح مرا آزرده و مرا به نوشتن واداشت سرعتِ غیرطبیعیِ قضاوت و محکوم کردنِ کارشناسانِ غیرطبیعی ست.
این روزها درهر حادثه‌ای، آتش سوزی، سیل یا زلزله، قبل از فروکش کردن حادثه، عده‌ای با بحرانی کردنِ مدیریت، با قطع و یقین شروع به مقصرتراشی و تحلیل کارشناسی که نه، لشکرکشیِ سیاسی می کنند.
این بار هم هنوز چند ساعتی از سیل نگذشته با تحلیل جنجالی و غیرمسئولانه و علت سازی به جای علت یابی، اقدام به تخریبِ توان روحی و جسمی غیور مردان و دلسوزان انقلابی کردند. کاری که تجربه ثابت کرده حاصلی جز "آمدنیوزی کردنِ سیاست" و "غارت امید" ندارد.
انگار عده‌ای جنبشِ سیاه نشان دادنِ همه چیز و همه کس راه انداخته‌اند. سرعت قضاوت و محکوم کردنشان از سرعتِ خودِ سیل بیشتر است.
همه می‌دانیم که امریکا و سعودی و اسراییل و حتی اروپا در جایی خیلی نزدیک در کمین نشسته‌اند و امید مردم را هدف قرار داده‌اند.
با هر گرایش و عقیده‌ای، فارغ از توجه به جناح و حزب و دسته، با عقبه‌ی اصلاح طلبی یا اصولگرایی و انقلابی، در هر لباس و کسوتی باید مراقب تک تیراندازانی که امید مردم را نشانه گرفته‌اند باشیم که اگر امید از بین برود اثری از "ما" و "بودنمان" نمی‌ماند.
در این چند روز عده‌ای به اسم "نقد" و "اعتراض" و "تحلیل کارشناسانه" ضربه‌ای بدتر از این سیل، به هشتاد میلیون ایرانی زدند و سعی کردند هشتاد میلیون ایرانی را به نهادهای خدوم و دلسوز و پایِ کارِ ملت بدبین کنند. باید تمام این لاشخورانِ ضدملی و ضدارزش را مجبور کرد "اخلاقِ نقد" و "آدابِ اعتراض" را رعایت کنند.
نقد ما وسیله‌ی اصلاح امور ماست؛ یادمان باشد اگر دلسوز مردمیم، اگر دلسوز کشوریم، اگر نگران و پایِ کار خدمتیم در هر سِمت و مسندی ، کنار هم باشیم و کنار هم ماندن را تمرین کنیم.
کشور ما از این دست سختی‌ها و ابتلائات کم به خود ندیده، مردم ما کنار هم بودن را، نه از سیل و زلزله که از روزهای سخت جنگ بخوبی آموخته‌اند.
خشت خشتِ این کشور با گوشت و پوست و خون ساخته و آباد شده؛ به اسم "نقد" ، به "هوای ریاست" تبر به در و دیوار کشور نزنیم.
طاهره خوش خواهش
