ساده لوحانه است اگر فکر کنیم، برانکو فقط به خاطر مطالبات عقب افتاده اش، عطای کار در پرسپولیس را به لقایش بخشید. او باهوش است و حس کرده بود، تحرکاتی خزنده در باشگاه می خواهد تیمش را تضعیف کند. به همین دلیل تصمیم گرفت در اوج سرخپوشان را ترک کند تا همچنان مرد محبوب و دست نیافتنی برای آنها باقی بماند.

به گزارش خبرنگار ورزشی راسخون، دوران طلایی برانکو در پرسپولیس به سر آمد. شاید بدبین ترین هوادار پرسپولیس که نه، بدبین ترین هوادار فوتبال ایران فکر نمی کرد بعد از دوگانه ای که مرد کروات برای پرسپولیسی ها به ارمغان آورد، او کسی باشد که به عنوان اولین خروجی باشگاه لقب بگیرد. کسی که در 4 سال به تمام ناخوشی های یک دهه سرخپوشان و هوادارانش خط بطلان کشید و جای آن شادی، شور و غرور کاشت. تیمی ساخت که توانست یک نائب قهرمانی و 3 قهرمانی متوالی لیگ برتر، یک نائب قهرمانی آسیا و 3 قهرمانی سوپرجام را بدست آورد. رکوردهای زیاد و بی نظیری از دوران تکرارنشدنی خود به جا گذاشت. کمترین گل خورده، بیشترین گل زده و کمترین باخت در یک فصل فوتبالی.

*برانکو وقتی سکان هدایت پرسپولیس را عهده دار شد، کسی فکر نمی کرد بتواند روزهای خوبی رقم بزند اما با همان دیسیپلین، آرامش و شخصیت محجوبی که داشت، کار کرد، تلاش کرد و بالاخره موفق شد تیمی بسازد که نه فقط پرسپولیسی ها بلکه حتی رقبا هم زبان به ستایشش بگشایند و عملکرد او را تحسین کنند. او طوری در مستطیل سبز کار کرد که نتایج خیره کننده اش، تمام مشکلات، کارشکنی ها و ناکارآمدی باشگاه و مدیران آن را بلعید تا ضعف بقیه بخش ها به چشم نیاید. اما انگار بی فایده بود. از طاهری، گرشاسبی تا عرب که کارد را به استخوان برانکو و کادرش رساند، همگی ضعف های خود را پشت سرنتایج برانکو و تیمش پنهان کردند و بدون برداشتن گام مثبتی، هرچه در توان داشتند به کار گرفتند تا بالاخره موفق شدند این مرد محجوب و آرام کروات را عاصی کنند و فراری دهند.

*به شخصه به توهم توطئه هیچ اعتقادی ندارم اما این موضوع اصلا قابل هضم نیست که چرا باید عملکرد مدیران و هیات مدیره جدید پرسپولیس طوری باشد که برخلاف خواسته ی هواداران حرکت کنند؟ از همان روزی که عرب و هیات مدیره جدید روی کار آمدند، زمزمه هایی مبنی بر اینکه آنها بابرنامه ریزی می خواهند برانکو را فراری بدهند، بوجود آمد. حتی اختلافاتی هم بین عرب و برانکو بود که با پادرمیانی نبی برطرف شد. حضور برانکو نه تنها برای پرسپولیس هزینه ای نداشت بلکه سودآور هم بود. عملکرد او را با مربیان خارجی ای در نظر بگیرید که بدون هیچ دستاوردی، تا ریال آخر پولشان را گرفتند و رفتند. چرا مدیران باشگاه وقتی می دانند تاخیر در پرداخت حق و حقوق، حق فسخ را به برانکو می دهد، زودتر اقدام نکردند تا او در این زمان حساس نقل و انتقالات و پیش فصل از باشگاه نرود؟ وقتی مربی ای که توانسته درآمد میلیاردی برای باشگاه داشته باشد، چطور می شود که دستمزد او عقب می افتد؟ دقیقا شرح وظایف مدیران باشگاه چیست؟ وقتی مدیری نمی تواند پول سرمربی موفق تیمش را جور کند، آیا به درد مدیریت می خورد؟ وقتی مربی ای که 4 سال تمام جام های ممکن را درو کرده است، باید برای گرفتن حقوقش التماس کند؟

*دیر یا زود بالاخره برانکو از پرسپولیس می رفت اما نحوه ی رفتن این مربی طوری بود که انگار نمی خواستند او بماند. رسانه های عربستانی گفته اند که او برای الاهلی شرط گذاشته که در صورت حل شدن مشکلش با پرسپولیس، کارش را در ایران ادامه می دهد. این یعنی برانکو هنوز امید داشت که طوری مشکل خود و کادر فنی اش را حل کنند تا دوباره بتواند ادامه دهد. اما انگار مدیران پرسپولیس تمایلی به این کار نداشتند و این قدر وقت کشی کردند تا بالاخره صبر پرفسور هم لبریز شد و تصمیم نهایی خود را برای جدایی از سرخپوشان گرفت.

*شک نکنید که اگر برانکو حتی ذره ای به رفع مشکلات پرسپولیس امید داشت، به این شکل از ایران نمی رفت. او می دانست وقتی تیمی در 4 سال اخیر در فوتبال ایران پادشاهی کرده و با این همه مشکلات مالی روبروست، دیگر نمی تواند خواسته های هواداران را برآورده کند. چرا که دیگر هوادار به قهرمانی در لیگ قانع نمی شد و از او طلب جام آسیایی داشت. برانکو پشت چهره ی آرام و خونسردش اما سیاست دارد. او باهوش است و نمی خواست با شرایط بد به کارش ادامه دهد و بعد از دوران طلایی با پرسپولیس، تیمش افت کند و بعد برود. او نمی خواست مثل جام جهانی 2006 مثل یک بازنده برود. می خواست این بار به عنوان مرد دست نیافتنی و معمار پرسپولیس طلایی از ایران برود. برانکو وقتی دید همه کار برای باشگاه انجام داده اما باشگاه در مقابل نمی تواند کمترین حقش را ادا کند، عطای کار را به لقایش بخشید. می داند که این طور رفتن از پرسپولیس، او در نزد هواداران، محبوب و دوست داشتنی می ماند. می تواند در پس این موفقیت های اخیر قرارداد خوب هم ببندد.

*عملکرد برانکو نشان دهنده ی توانایی و هوشی است که دارد. حس کرده بود که در باشگاه تحرکات خزنده ای برای تضعیف او در حال انجام است و جلوی این تیم سنگ اندازی و کارشکنی می کنند. پس چرا باید به پای تیمی انتظار بکشد که مدیران آن تنها به فکر حفظ صندلی خود هستند و قدمی برای موفقیت تیم برنمی دارند. وقتی می بیند مدیران پرسپولیس از خوشی هوادار، ناخوش اند، نمی تواند تاب بیاورد و می رود. این نوع رفتن برانکو، هشداری است برای هوادار که بداند در تیم محبوبش چه می گذرد. برانکو با رفتن خود به هوادار آلارم می دهد که اوضاع تیم حتی بعد از این همه موفقیت خوب نیست و عده ای کمر به نابودی هرآنچه در 4 سال اخیر درست کرده، بسته اند. از این اوضاع مسلما دلال ها سود می برند. دلال هایی که با بودن برانکو نمی توانستند هرساله دوجین بازیکن بی کیفیت را به پرسپولیس قالب کنند. حالا که مدیریت ناکارآمد پرسپولیس و رفقا ماموریت خود را در راه فراری دادن برانکو به خوبی انجام داده اند، بازیچه ی دلال های دندان تیزکرده ای خواهند شد، که در این سال ها حسرت به دل مانده بودند. خدا به داد پرسپولیس و هوادارانش برسد که دوران برانکو برای آنها به آرزو تبدیل نشود!

*نگرانی دیگری که هواداران پرسپولیس دارند، این است که تیم در "پسابرانکو" چه وضعیتی خواهد داشت؟ کدام مربی ای بخت برگشته ای جانشین مرد موفق و محبوب کروات خواهد شد که بتواند جوابگوی هودارانی باشد که در 4 سال گذشته به گرفتن جام عادت کرده اند؟ قطعا هرکسی که هدایت این تیم را برعهده بگیرد، با برانکو مقایسه خواهد شد. مگر اینکه مدیران باشگاه و هیات مدیره بتوانند مربی ای را پیدا کنند که ادامه دهنده ی راه و فلسفه ی مربیگری او باشد. حالا سوال اساسی اینجاست؛ آیا مدیرانی که توانایی حفظ مربی موفقی چون برانکو را ندارند، می توانند گزینه ای را بیاورند که بتواند بهتر از او کار کند؟ قطعا جواب این سوال منفی است. حالا باید به انتظار نشست و دید که آقایان مدیر برای پرسپولیس و هواداران نگران سرخ چه نسخه ای خواهند پیچید؟ آیا نسخه ی آنها تنها برای آرام کردن هوادار یا به تعبیری مسکن خواهد بود یا اینکه مربی ای بر روی صندلی داغ نیمکت پرسپولیس می نشیند که بتواند روزهای طلایی قرمزها را ادامه دهد؟

سید مجتبی سیدی