وسترنیزاسیون با اسلحه

هر گاه دولت‏های غربی سلاح‏های کشتار جمعی و کشور‏های اسلامی را در یک  جمله کنار هم بکار ببرند، رسانه‏ها غربی بلافاصله هشدار‏های خود را در مورد احتمال یک اتفاق فاجعه‏آمیز که در مقیاس افسانه‏ای رخ خواهد داد بیان می‏کنند.
داستان‏های کهنه اروپایی در مورد گسترش اسلام با زور شمشیر همواره به دنبال رساندن این معنا بوده‏اند که مسلمانان خطرناک و به شدت غیر منطقی هستند و زندگی بشری کمترین اهمیتی برای آنان ندارد. در حال حاضر نیز، داستان خلع سلاح کشور‏های اسلامی از سلاح‏های کشتار جمعی تبدیل به به غرغر‏های تمام ناشدنی غرب در مقابل جهان اسلام تبدیل شده است.
در برخی موارد بحث‏ها به جایی کشیده می‏شود که  سیاست دائمی غرب برای تغییر رژیم در سوریه، ایران و شاید پاکستان را توجیه می‏کند. به هر حال مطالعه قوانین اسلامی در گذشته تناقض این ادعاها را  با افسانه‏های رایج غرب نشان می‏دهد. این افسانه‏ها مسلمانان را موجوداتی خون‏خوار و متعصب معرفی می‏کند که می‏خواهند بقیه بشریت را به نام اسلام از بین ببرند.
اما چنین چیزی را در مورد غرب نمی‏توان تکذیب کرد. چرا که غرب مسلح به دکترین سکولار و جهان بینی ماتریالیستی است که منجر به این می‏شود که آن‏ها دست به استثمار، غارت و استعمار جمعیت‏های وسیعی بزنند تا منابع را کنترل کنند و ثروت را به حداکثر برسانند.
در رقابت این ثروت‏های بادآورده غرب موفق شد که تمدن‏هایی مانند اینکا، سرخپوستان آمریکا، آزتک و ساکنان بومی را نابود کنند و آن‏هایی که جان سالم بدر بردند به زور مسیحی شدند و فرهنگ خود را به دور انداختند و خود را به شرکت‏های غربی فروختند. برای افراد فقیر آفریقا، هندوستان، آسیا، خاورمیانه و دیگران نیز وعده آزادی به جای قوانین استعماری نشست و غرب به جای اینکه اکنون از این وحشی‏گری‏ها پشیمان باشد حسرت روزهای از دست رفته را می‏خورد.
دسترسی به تکنولوژی‏هایی از قبیل توپ، تفنگ، موتور بخار، مسلسل، هواپیما‏ها، گاز خردل و ... فقط اتهام آنها را سنگین‏تر کرده است. مقاومت علیه حاکمان استعماری با زور و وحشی‏گری روبرو شد و گاهی اوقات باعث نابود شدن تمام جامعه شده است. جنگ جهانی اول و دوم طبیعت ویران‏گر ارزش‏های غربی را نشان می‏دهد.
توصیف جهان قدیم به این صورت است که در آن کشور‏هایی مانند انگلستان، فرانسه و آلمان امپراطوری ساختند و ثروت روز‏افزون خود را بر روی جنازه میلیون‏ها انسان بی‏گناه انباشته کردند. آیا جهان جدید (به رهبری آمریکا) امروز با آن تفاوتی دارد؟
برای مثال رابطه جهان جدید با افغانستان و عراق در نظر بگیرید. آزادی‏بخشی تبدیل به اشغال‏گری شده است. دموکراسی راه را برای قوانین استعماری باز کرده است. نابود‏گری، بمباران هدفمند خوانده می‏شود و کشتار مسلمانان بی‏گناه و غیرنظامی به عنوان خسارت‏های اجتناب‏ناپذیر خوانده می‏شود. در این میان شرکت‏های نفتی آمریکایی و انگلیسی صف کشیده‏اند تا چاه‏های نفت عراق را بالا بکشند و منابع انرژی دریا خزر را به اروپا منتقل کنند.
اسلام هیچ‏گاه با بشریت این گونه بربروار برخورد نکرده است و هرگز تمدن‏ها را از بین نبرد. وقتی اسلام به مصر منتقل شد بسیاری از مسیحیان قبطی وجود داشتند که امروز هم وجود دارند و جمعیتی بالغ بر 7 میلیون نفر دارند. وقتی اسلام وارد هند شد ساکنان این سرزمین هیچ‏گاه مجبور نشدند اسلام را بپذیرند و هند امروز جمعیتی بیش از 750 میلیون هندو دارد.
این را با بیرون انداختن مسلمانان و یهودیان از اسپانیا در دوره رنسانس اروپایی مقایسه کنید. یهودیانی که از هولوکاست اسپانیایی نجات پیدا کرده بودند به گرمی توسط خلافت عثمانی پذیرفته شدند. در حالی که در اسپانیای اسلامی آن‏ها رشد می‏کردند و اعضای مهم جامعه اسلامی بودند.
امروز جهان بیشتر باید از ارزش‏های غربی بترسد تا اتهام سلاح‏های کشتار جمعی. در گذشته این ارزش‏ها  توسط قوانین مستقیم استعماری ورژیم‏های وحشت‏ناک وفادار به غرب تقویت می‏شد و اکنون نیز بزرگ‏ترین خطری که بشریت با آن روبرو است تحمیل زورمندانه ارزش‏های غربی است.