ترس از تبانی ، امیدوار به زندگی

امیدواری‌ها بر همین اساس تا نیمه‌های شب وجود خواهد داشت. چند ساعتی فرصت داریم دعا کنیم. نه برای رقم نخوردن نتیجه تساوی که در حقیقت برای اجرا نشدن بازی سیاه احتمالی کنفدراسیون فوتبال آسیا!
ساعتی امید داریم تا لااقل نتیجه آغازین بازی شب هنگام در عربستان تا پایان حفظ نشود. این چنین امیدواری، هرچند التهابی وصف ناپذیر را در وجود هر ایرانی تا دقیقه نود بازی عربستان مقابل کره‌شمالی شکل خواهد داد، ولی این حسن را دارد که ما را به یاد این واقعیت بیاندازد که عادت کشیدن کار به روز پایانی را از وجودمان خارج نکرده‌ایم.
کلید صعود ایران به دست تیم‌هایی می‌افتد که حالا برای راهیابی به جام جهانی، فقط به یک تساوی نیاز دارند. این که تصور کنیم در مسابقه‌ای که یک پای آن عربستان یا هر حریف دیگری از حاشیه خلیج‌ فارس قرار دارد، می‌توانیم دل به فوتبالی پاک و بی‌حرف و حدیث ببندیم، تا حدودی خوش خیالی محض است. تنها می‌توان امیوار بود تا ساعات پایانی شب، توافقی میان سران کنفدراسیون فوتبال آسیا، کره‌شمالی و عربستان شکل نگیرد. چیزی که در فوتبال آسیا به هیچ عنوان بعید نیست.

 

آیا می‌توان نقش ناداوری‌های کنفدراسیون فوتبال آسیا در دست نیافتن ایران به دو ضربه پنالتی در دو بازی پیاپی مقابل امارات و کره جنوبی را نادیده گرفت؟ آیا می‌توان ادعا کرد انتخاب داور چینی برای بازی کره شمالی صرفا یک اتفاق ساده است و داور ژاپنی که ناباورانه از دقیقه 8 بازی نکونام را کارت‌دار کرد و ترس را برای تکل زدن و جنگیدن به ساق‌هایش انداخت یک اتفاق از پیش طراحی شده نبود؟ کنفدراسیون فوتبال آسیا پیش از این هم نشان داده بود تلاشی پنهانی را برای صعود عربستان و کامیابی کره‌شمالی آغاز کرده است. پس چندان هم عجیب و بعید نیست که با همین رویه بازی امشب عربستان را آنگونه که می‌خواهند پیش ببرند.
امیدواری‌ها هنوز در دل‌مان زنده است. هرچند صعود مستقیم از بین رفت، اما می‌توان این امیدواری را مانند شمعی در دل‌مان روشن کنیم که با پیروزی یکی از دو تیم عربستان یا کره شمالی، صعودمان به جام جهانی را تسریع بخشیم. امیدواری‌ها بر همین اساس تا نیمه‌های شب وجود خواهد داشت. چند ساعتی فرصت داریم دعا کنیم.
نه برای رقم نخوردن نتیجه تساوی که در حقیقت برای اجرا نشدن بازی سیاه احتمالی کنفدراسیون فوتبال آسیا!

/2759/