همه در انتظار بودند و با خود می گفتند خدایا آقا در این خطبه سرنوشت ساز و استثنایی چه خواهند گفت ؟نفس ها در سینه ها حبس شده بود و بغض ها فرو خورده شده بودند؛ و یک پارچه گل های آفتاب گردان در انتظار تماشای آفتاب نشسته بودند
ناگهان خورشید از پشت تریبون بیرون آمد و فریاد صل علی محمد رهبر ما خوش آمد فضا را عطر آگین ساخت. آن روز از دهان رهبرما ن در و صدف می بارید وهمه در پی جمع آوری آن ها، .بیش از 3میلیون نفر جمعیت آمده بود و همه سراپا گوش بودند و به قول دکتر احمدی نژاد کسی پلک نمی زد. اراده مردم به اراده رهبری گره خورده بود با خنده ایشان همه می خندیدند و با گریه او همه گریان و گاه به اندازه ای احساسی می شدند که تمام قد ایستاده با فریادی رسا آمادگی خود را اعلام می کردند ای رهبر آزاده آماده ایم آماده. وقتی خطبه اول با آیات صلح حدیبیه آغاز شد و تعبیر حذف رحمن ورحیم بر زبانشان آمد با خود گفتم ای وای باز هم صلح حدیبیه!! واین بار قرار است نام چه کسی و کدام حقیقت از روی معاهده پاک شود؟! پچ پچ فضا راگرفت و همه به یکدیگر خیره شده بودند خطبه دوم آغاز شد و ایشان بدون اشاره به نامه ای که دلش را خیلی به درد آورده بود و بدون کمترین اشاره ای به آتش حمله ای که برخی اعضای خانواده هاشمی صادر کرده بودند بزرگوارانه گذشتند. لحظه لحظه رودخانه ها به دریا می پیوست و دریا طوفانی شده بود. در فکر فرو رفته بودم که کجای خطبه به صلح حدیبیه ارتباط پیدا می کند تا این که نام هاشمی وناطق برده شد واز خانواده آنان سخن به میان آمد. تازه فهمیدم که مسلمانان
درحدیبیه چه کشیدند؛ از نگاه های مردم و برق چشم هاشان معلوم بود که همه مضطربند واز اعماق وجودشان دارند می گویند ای آقای ما! اکنون درد دل پیامبر را در حدیبیه فهمیدیم. خشم ها فرو خورده شده بود و جمعیت در حال انفجار! زمانی که از اختلافات گوناگونشان با هاشمی ودر گیری فکری او با احمدی نژاد و نزدیکتر بودن دیدگاههای احمدی نژاد با رهبری، سخن به میان آمد ناگهان بغض ها ترکید و به فریاد تبدیل شد؛ گویا این یک تکبیر بود که در فضا به ملایک تقدیم می گردید. خطبه آتشین رهبرمان بوی شقشقیه می داد زیرا از استخوان در گلو می گفت و خار در چشم! و از این که میراث گرانبهای امامش را به یغما برده بودند سخت غصه ناک! اگر آن روز یک اعرابی با قطع صحبت علی(ع) عنان کلام را از ایشان گرفت، این باراین فریاد های تکبیر و شعارهای " ای رهبر آزاده آماده ایم آماده " امانش را بریده بودند. جمله رهبری برایم تازگی نداشت که با آقای هاشمی در بسیاری از مسایل اختلاف داریم و در ادامه معلوم شد که آن ها کدامند، همان اختلافاتی که 4سال است هاشمی با احمدی نژاد دارد؛ در سیاست خارجی و عدالت اجتماعی و فرهنگ و..در این جا بر مظلومیت و تنهایی رهبرم گریستم چرا که روزهای رهبری امام را دیده بودم که چطور بهشتی و باهنر و رجایی ها گرداگرد امام پروانه وار می چرخیدند و از نشستن غبار غم برچهره امام جلوگیری می کردند؛ هنوز این جمله بهشتی پرده گوشم را می نوازد "بگذار بهشتی و دوستانش فدا شوند ولی اماممان عزیز وپایدار بماند" او می گفت من هم ممکن است با امام اختلاف نظر داشته باشم ولی هیهات که آن را در محفلی برای دیگران باز گو کنم تا برسد به این که برای رهبرش نامه سرگشاده بنویسد!! آن ها تا زنده بودند نگذاشتند اماممان آیات صلح حدیبیه بر زبان آورد، گرچه در غیبتشان، دنیا پرستان خاین جام زهر را به امام نوشاندند و بر آن هم افتخار کردند و می کنند که این ما بودیم که با این ترفند، جنگ را به پایان بردیم!!و امروز نیز همین افراد جام های زهرشان را برای نوشاندن به رهبر به صف کرده اند ولی هیهات که بتوانند؛ چرا که رهبرمان فرمود این بار اگر قرار است اتفاقی بیفتد صلح امام حسن نیست عاشورا تکرار خواهد شد با این تفاوت که این بار شمر سر برید ه می شود. آن گاه که در پایان صحبتشان به بقیت الله الاعظم متوسل شدند و از ایشان استمداد خواستند، از عمق جان دانستم صاحب حقیقی کشور کیست و با سر انگشت تدبیر چه کسی اداره می شود و چرا همه ابرقدرت ها در برابر این رهبر و این ملت به ستوه آمده اند. گریه امان همه را برید کمتر کسی بود که این جملات را بشنود و بر گونه هایش اشکی نغلطد! و در یک جمله اشک ها آمدند تا مسیر آمدنش را از خار وخس ها بشویند. رهبرمان از جسم ناقصش گفت و جان ناقابل که حاضر است فدای حضرتش کند و ملت با این شعار "خونی که در رگ ماست -هدیه به رهبر ماست" از خونی که لایق هدیه به اوست سخن به میان آورد. و البته دشمنان داخلی و خارجی از این جمله خوب فهمیدند که راه سازش وجود ندارد چرا که ملت ما تا جانی داشته باشد این بار نخواهد گذاشت علی در صفین تنها بماند پیام ما به دنیا این است که این بار نهروان در پیش است.
/1001/
