اگر چه محسن رضایی از فردای پس از انتخابات سرباز خوبی برای ایران سربلند نشد ولی با اعتراض به نتیجه انتخابات و اعلام انصراف آن هم چند روز پس از اتمام آشوب های مخملی در تهران سعی کرد تا حدودی خود را لایق محبت افرادی که خود را مالک و ارباب ملت می دانند، گرداند،ای کاش فرزندان انقلاب، انقلاب خود را این چنین بی رحمانه نمی بلعیدند .
محسن رضایی سرباز دولت ائتلافی،در این دوره از انتخابات با رمز یا زهرا وارد ماراتن انتخاباتی 88 شد.رضایی با ورود خود به صحنه انتخابات سعی داشت تا طیف اصولگرای منتقد احمدی نژاد(بخوانید بدون سهم در دولت نهم) و اصلاح طلبان معتدل را همراه خود سازد. روزنامه های معتبر بین المللی در آغازین روزهای ورود او، برنامه های وی را کپی برداری محض از برنامه های هشت ساله ی هاشمی خواندند. با تو جه به این که احمدی نژاد در مناظره تاریخی با موسوی ، پیوند او با آقای هاشمی را همچون پتکی بر سر او می کوبید، رضایی نیز انتظار همین نوع برخورد و حتی شدیدتر احمدی نژاد با خود را داشت، اما احمدی نژاد چنین نکرد.
اگر چه در آن شب همه مردم از این برخورد احمدی نژاد غافلگیر شدند و حتی خود رضایی هم نتوانست خوشحالی خود را در بعد از پایان 10 دقیقه اول مناظره رییس جمهور پنهان کند، اما بیانات تاریخی ولی امر مسلمین در نماز جمعه مشخص کرد که احمدی نژاد به دلیل تذکر رهبر انقلاب به این رویه خود پایان داده است وگرنه مشخص نبود که آرای رضایی هم فراتر از آرای باطله باشد.
با وجود نتایج نظرسنجی ها معتبر و آرای 2درصدی رضایی، وی همانند موسوی که در توهم آرای 30 میلیونی خود به سر می برد، افسانه ی آرای 9 میلیونی و رفتن به دور بعد را برای خود ترسیم کرده بود.
بیانیه اول وی در 10 روز بعد از سوم تیر بر دواصل اعلام حمایت ظاهری و صوری از احمدی نژاد و زیر سوال بردن نتیجه انتخابات استوار بود.
بعضی از روزنامه های اصلاح طلب که در سال 84 برای ورود رضایی خط و نشان ورود نظامیان به عرصه ی سیاست می کشیدند نه تنها به استقبال ورود وی در انتخابات ریاست جمهوری دهم رفتند، بلکه او را کاندیدایی با برنامه و بدون هیاهو معرفی کردند.
اعتراض رضایی به نتیجه انتخابات که با توجه به نفوذ عناصر پشت پرده بر روی رضایی عجیب نبود، موجب حمایت بیشتر طیف نفاق جدید در کشور شد. مواضع لاریجانی در گفت و گوی ویژه خبری ، اصرار رضایی بر باز شماری آرای صندوق ها سکوی خوبی برای شورش های کور بعد از انتخابات بود.رضایی ابتدا خواستار تمدید مهلت اعتراض شد.او در مرحله ی بعدی اعتراضات خود، با وجود این که می دانست آمار تفکیکی صندوق ها، جزو اطلاعات محرمانه کشور است، دانستن آن را حق مسلم کاندیداها دانست و این امر موجب شد تا برای اولین بار این کار در تاریخ انقلاب کشور انجام شود.
رضایی در مرحله بعد خواستار بازشماری تصادفی قسمتی از آراء شد که با موافقت شوارای نگهبان این کار با اثبات عدم تغییر در آرای رضایی در حال خاتمه یافتن بود.اما این سرباز شکست خورده دولت ائتلافی که نتوانست لاریجانی و دکتر ولایتی را برای حضور در انتخابات قانع کند با فرار به جلو و صدور بیانیه، خود را یک کاندیدای انصرافی از اعتراض به نتیجه انتخابات نشان دهد. این در حالی بود که بعضی از اعضای ستاد وی، اقدام به تکذیب توقف بازشماری آرا به دلیل عدم درخواست رضایی کردند که موجب چاپ صورتجلسات نمایندگان رضایی با وزارت کشور و افشاگری توسط شورای نگهبان شد.
عدم ارسال پیام تبریک برای رییس جمهور منتخب ، قبول نکردن صحت انتخابات و دریغ کردن از کوچکترین تلاش برای بازگرداندن جو اعتماد به کشور هم نتوانست خشم روزنامه هایی را که از رضایی اسطوره ی برنامه ریزی ساخته بودند را فرو نشاند.مضحک ترین بخش اعتراض رضایی ،شرط گذاشتن برای شورای نگهبان است تا همگان به عمق سخن « برخی خود را به خواب زده اند و نمی توان آنها را بیدار کرد » پی ببرند.
اگر چه محسن رضایی از فردای پس از انتخابات سرباز خوبی برای ایران سربلند نشد ولی با اعتراض به نتیجه انتخابات و اعلام انصراف آن هم چند روز پس از اتمام آشوب های مخملی در تهران سعی کرد تا حدودی خود را لایق محبت افرادی که خود را مالک و ارباب ملت می دانند، گرداند.
شاید این سرباز، زیر سوال بردن شکوه حماسه 22 خرداد را سرپوشی قرار دهد تا فرمانده یگان حمله به گفتمان امام و انقلاب در انتخابات 88 متوجه نشود که او از ماموریت اصلی اش بازمانده است.
چرا که وی، وظیفه داشت تا با خودی جلوه دادن، باعث شکستن آرای احمدی نژاد و به دور دوم کشیده شدن انتخابات شود.
اکنون این فرزند نسل اول انقلاب، به عبارتی از این جا رانده و از آنجا مانده است. با هدف قرار دادن ملت ایران دیگر جایگاهی در نزد ملت ایران برای خود نمی بیند و با کسب رای 73/1 درصدی نتوانست نظر ژنرال های عال رتبه را جلب کند. چیزی که هویداست این است که این قبیل تیراندازی ها هم به سوی خود او باز خواهند گشت و ای کاش فرزندان انقلاب، انقلاب خود را این چنین بی رحمانه نمی بلعیدند.
/2759/
محسن رضایی سرباز دولت ائتلافی،در این دوره از انتخابات با رمز یا زهرا وارد ماراتن انتخاباتی 88 شد.رضایی با ورود خود به صحنه انتخابات سعی داشت تا طیف اصولگرای منتقد احمدی نژاد(بخوانید بدون سهم در دولت نهم) و اصلاح طلبان معتدل را همراه خود سازد. روزنامه های معتبر بین المللی در آغازین روزهای ورود او، برنامه های وی را کپی برداری محض از برنامه های هشت ساله ی هاشمی خواندند. با تو جه به این که احمدی نژاد در مناظره تاریخی با موسوی ، پیوند او با آقای هاشمی را همچون پتکی بر سر او می کوبید، رضایی نیز انتظار همین نوع برخورد و حتی شدیدتر احمدی نژاد با خود را داشت، اما احمدی نژاد چنین نکرد.
اگر چه در آن شب همه مردم از این برخورد احمدی نژاد غافلگیر شدند و حتی خود رضایی هم نتوانست خوشحالی خود را در بعد از پایان 10 دقیقه اول مناظره رییس جمهور پنهان کند، اما بیانات تاریخی ولی امر مسلمین در نماز جمعه مشخص کرد که احمدی نژاد به دلیل تذکر رهبر انقلاب به این رویه خود پایان داده است وگرنه مشخص نبود که آرای رضایی هم فراتر از آرای باطله باشد.
با وجود نتایج نظرسنجی ها معتبر و آرای 2درصدی رضایی، وی همانند موسوی که در توهم آرای 30 میلیونی خود به سر می برد، افسانه ی آرای 9 میلیونی و رفتن به دور بعد را برای خود ترسیم کرده بود.
بیانیه اول وی در 10 روز بعد از سوم تیر بر دواصل اعلام حمایت ظاهری و صوری از احمدی نژاد و زیر سوال بردن نتیجه انتخابات استوار بود.
بعضی از روزنامه های اصلاح طلب که در سال 84 برای ورود رضایی خط و نشان ورود نظامیان به عرصه ی سیاست می کشیدند نه تنها به استقبال ورود وی در انتخابات ریاست جمهوری دهم رفتند، بلکه او را کاندیدایی با برنامه و بدون هیاهو معرفی کردند.
اعتراض رضایی به نتیجه انتخابات که با توجه به نفوذ عناصر پشت پرده بر روی رضایی عجیب نبود، موجب حمایت بیشتر طیف نفاق جدید در کشور شد. مواضع لاریجانی در گفت و گوی ویژه خبری ، اصرار رضایی بر باز شماری آرای صندوق ها سکوی خوبی برای شورش های کور بعد از انتخابات بود.رضایی ابتدا خواستار تمدید مهلت اعتراض شد.او در مرحله ی بعدی اعتراضات خود، با وجود این که می دانست آمار تفکیکی صندوق ها، جزو اطلاعات محرمانه کشور است، دانستن آن را حق مسلم کاندیداها دانست و این امر موجب شد تا برای اولین بار این کار در تاریخ انقلاب کشور انجام شود.
رضایی در مرحله بعد خواستار بازشماری تصادفی قسمتی از آراء شد که با موافقت شوارای نگهبان این کار با اثبات عدم تغییر در آرای رضایی در حال خاتمه یافتن بود.اما این سرباز شکست خورده دولت ائتلافی که نتوانست لاریجانی و دکتر ولایتی را برای حضور در انتخابات قانع کند با فرار به جلو و صدور بیانیه، خود را یک کاندیدای انصرافی از اعتراض به نتیجه انتخابات نشان دهد. این در حالی بود که بعضی از اعضای ستاد وی، اقدام به تکذیب توقف بازشماری آرا به دلیل عدم درخواست رضایی کردند که موجب چاپ صورتجلسات نمایندگان رضایی با وزارت کشور و افشاگری توسط شورای نگهبان شد.
عدم ارسال پیام تبریک برای رییس جمهور منتخب ، قبول نکردن صحت انتخابات و دریغ کردن از کوچکترین تلاش برای بازگرداندن جو اعتماد به کشور هم نتوانست خشم روزنامه هایی را که از رضایی اسطوره ی برنامه ریزی ساخته بودند را فرو نشاند.مضحک ترین بخش اعتراض رضایی ،شرط گذاشتن برای شورای نگهبان است تا همگان به عمق سخن « برخی خود را به خواب زده اند و نمی توان آنها را بیدار کرد » پی ببرند.
اگر چه محسن رضایی از فردای پس از انتخابات سرباز خوبی برای ایران سربلند نشد ولی با اعتراض به نتیجه انتخابات و اعلام انصراف آن هم چند روز پس از اتمام آشوب های مخملی در تهران سعی کرد تا حدودی خود را لایق محبت افرادی که خود را مالک و ارباب ملت می دانند، گرداند.
شاید این سرباز، زیر سوال بردن شکوه حماسه 22 خرداد را سرپوشی قرار دهد تا فرمانده یگان حمله به گفتمان امام و انقلاب در انتخابات 88 متوجه نشود که او از ماموریت اصلی اش بازمانده است.
چرا که وی، وظیفه داشت تا با خودی جلوه دادن، باعث شکستن آرای احمدی نژاد و به دور دوم کشیده شدن انتخابات شود.
اکنون این فرزند نسل اول انقلاب، به عبارتی از این جا رانده و از آنجا مانده است. با هدف قرار دادن ملت ایران دیگر جایگاهی در نزد ملت ایران برای خود نمی بیند و با کسب رای 73/1 درصدی نتوانست نظر ژنرال های عال رتبه را جلب کند. چیزی که هویداست این است که این قبیل تیراندازی ها هم به سوی خود او باز خواهند گشت و ای کاش فرزندان انقلاب، انقلاب خود را این چنین بی رحمانه نمی بلعیدند.
/2759/
