شخصي از دوستش گلايه كرده و به او گفت: «مرد حسابي! چرا به اين و آن گفته‌اي كه من آدم كم‌حافظه و فراموشكاري هستم؟» دوستش كه نمي‌خواست او را پيش ديگران شرمنده كرده باشد، گفت: «من چنين چيزي نگفته‌ام، اصلاً به چه كسي اين حرف را زده‌ام؟!» و طرف با تعجب گفت: «چي را به چه كسي گفته‌اي؟!»
اواخر ارديبهشت ماه و در آستانه انتخابات رياست جمهوري، همايشي با عنوان «منشور اخلاق انتخاباتي» در صدا و سيما به ابتكار وزارت كشور برگزار شد كه شايد از لحاظ فراگيري دعوت‌شدگان كه از سلايق مختلف سياسي بودند كم نظير بود. در اين همايش بيش از همه شركت‌كنندگان و سخنرانان، حضور يك سخنران توجه نگارنده را به خود جلب كرد.
مجيد انصاري از جمله سخنرانان اين همايش بود كه به نمايندگي از مجمع روحانيون مبارز شركت كرده بود و در سخنان خود به نقل دو خاطره از برگزاري انتخابات در زمان امام راحل (ره) و نگاه آن پير فرزانه به انتخابات و كانديداها، پرداخت. انصاري در خاطره اول خود از حضرت امام (ره) نقل كرد: «در دوره اول مجلس شوراي اسلامي فرزند آقاي پسنديده برادر حضرت امام (ره) از شهرستان خمين كانديداي مجلس شده بود كه در رقابت‌هاي انتخاباتي از قضا برادرزاده امام رأي نياورده و يك معلم ساده و ناشناخته از خمين وارد مجلس شد. پس از اعلام نتايج آرا، برخي افراد دلسوز ـ بخوانيد تمكين نكرده‌ها به رأي مردم ـ در شرفيابي نزد امام (ره) با حالت افسوس اظهار داشتند، آقا خيلي بد شد، در آغازين روزهاي انقلاب آن هم در شهرستان شما برادرزاده و منتسب به حضرتعالي، پيروز انتخابات نشد. ظاهراً آن پير فرزانه در پاسخ اين جماعت فرموده بودند؛ اتفاقاً نه تنها بد نشد، بلكه از اين جهت كه مردم فهميدند تفاوتي بين نزديكان من با مردم وجود ندارد و انتخابات سالمي برگزار شده كه برادرزاده من نتوانسته پيروز اين انتخابات باشد، خيلي مناسب خواهد بود.»
در خاطره دوم كه قطعاً آقاي انصاري آن را به خوبي به ياد دارند، وي اظهار داشت: «در دوره دوم يا سوم مجلس شوراي اسلامي، يكي از روحانيون شاخص كه همواره در كنار حضرت امام (ره) قرار داشت كانديداي يكي از شهرستان‌ها شده بود و براي پيروزي خود از همه ابزار‌هاي تبليغاتي استفاده كرده بود تا آنجا كه در زمان ممنوعيت تبليغات انتخاباتي، وي با اطلاع از اينكه امام ملاقات عمومي دارد، به تهران آمده تا در كنار امام (ره) قرار گيرد و مردم آن شهرستان با ديدن وي در كنار حضرت امام (ره) او را براي نمايندگي شهرشان انتخاب نمايند. پس از انتخابات و اعلام نتايج همه ديدند برخلاف انتظار، ايشان رأي نياورده و انتخابات را به رقباي خود واگذار كرده است. زماني كه ايشان پيش امام (ره) آمدند، آن پير خوش‌ضمير كه تنها قانون و قانون‌گرايي ملاك عمل برايشان بود، با خنده‌اي معنادار فرمودند، فلاني ظاهراً عكس‌هاي پخش شده با خميني نتوانست برايتان كاري بكند!»
اين دو خاطره به نقل از رقيب اصلاح‌طلبان براي تخطئه آنها بيان نشده است، بلكه نقل از كسي است كه كمتر از يك ماه قبل از برگزاري انتخابات رياست جمهوري سخنان او در جمعي بيان گرديد اما امروز خلاف آن را عمل مي‌كنند.
كسي كه مصّر بود شكست خورده انتخابات را پيروز جلوه دهد و قريب به سه هفته با شانتاژ و هوچي‌گري، فضاي سياسي كشور را ملتهب نمايد. كسي كه در عين علم و آگاهي از ديدگاه حضرت امام (ره) نسبت به قانون و برابري همه آحاد جامعه در مقابل آن، با جسارت در مقابل قانون ايستاد و امروز نيز دوستان مجمعي او همچون موسوي خوئيني‌ها، هادي غفاري، خاتمي و ... ايستاده‌اند. امامي كه قانون را برتر از برادرزاده خويش مي‌دانست و دلسوزي‌هاي قانون‌گريزانه برخي نزديكان نتوانست در نگاه آن بزرگوار كوچك‌ترين تأثيري داشته باشد، امروز اگر بود در قبال رفتارهاي سخيف قانون‌ستيز برخي آقايان چه برخوردي مي‌كرد؟ براي كساني كه چنين رفتارهايي را از امام (ره) نديده‌اند، شايد حرجي نباشد كه راديكال و بدون منطق عمل كنند ولي از جماعتي كه خود را منتسب به امام (ره) مي‌دانند و وقيحانه قانون را زير پا مي‌گذارند هيچ توجيهي پذيرفتني نيست. اين جماعت يا فراموشكارند و گفته‌هاي متأخر خود را نيز به ياد ندارند و يا آنچنان غافل و گرفتار در دام دشمن نفس هستند كه راه بازگشتي براي خويش باقي نگذاشته‌اند.
/2759/
اواخر ارديبهشت ماه و در آستانه انتخابات رياست جمهوري، همايشي با عنوان «منشور اخلاق انتخاباتي» در صدا و سيما به ابتكار وزارت كشور برگزار شد كه شايد از لحاظ فراگيري دعوت‌شدگان كه از سلايق مختلف سياسي بودند كم نظير بود. در اين همايش بيش از همه شركت‌كنندگان و سخنرانان، حضور يك سخنران توجه نگارنده را به خود جلب كرد.
مجيد انصاري از جمله سخنرانان اين همايش بود كه به نمايندگي از مجمع روحانيون مبارز شركت كرده بود و در سخنان خود به نقل دو خاطره از برگزاري انتخابات در زمان امام راحل (ره) و نگاه آن پير فرزانه به انتخابات و كانديداها، پرداخت. انصاري در خاطره اول خود از حضرت امام (ره) نقل كرد: «در دوره اول مجلس شوراي اسلامي فرزند آقاي پسنديده برادر حضرت امام (ره) از شهرستان خمين كانديداي مجلس شده بود كه در رقابت‌هاي انتخاباتي از قضا برادرزاده امام رأي نياورده و يك معلم ساده و ناشناخته از خمين وارد مجلس شد. پس از اعلام نتايج آرا، برخي افراد دلسوز ـ بخوانيد تمكين نكرده‌ها به رأي مردم ـ در شرفيابي نزد امام (ره) با حالت افسوس اظهار داشتند، آقا خيلي بد شد، در آغازين روزهاي انقلاب آن هم در شهرستان شما برادرزاده و منتسب به حضرتعالي، پيروز انتخابات نشد. ظاهراً آن پير فرزانه در پاسخ اين جماعت فرموده بودند؛ اتفاقاً نه تنها بد نشد، بلكه از اين جهت كه مردم فهميدند تفاوتي بين نزديكان من با مردم وجود ندارد و انتخابات سالمي برگزار شده كه برادرزاده من نتوانسته پيروز اين انتخابات باشد، خيلي مناسب خواهد بود.»
در خاطره دوم كه قطعاً آقاي انصاري آن را به خوبي به ياد دارند، وي اظهار داشت: «در دوره دوم يا سوم مجلس شوراي اسلامي، يكي از روحانيون شاخص كه همواره در كنار حضرت امام (ره) قرار داشت كانديداي يكي از شهرستان‌ها شده بود و براي پيروزي خود از همه ابزار‌هاي تبليغاتي استفاده كرده بود تا آنجا كه در زمان ممنوعيت تبليغات انتخاباتي، وي با اطلاع از اينكه امام ملاقات عمومي دارد، به تهران آمده تا در كنار امام (ره) قرار گيرد و مردم آن شهرستان با ديدن وي در كنار حضرت امام (ره) او را براي نمايندگي شهرشان انتخاب نمايند. پس از انتخابات و اعلام نتايج همه ديدند برخلاف انتظار، ايشان رأي نياورده و انتخابات را به رقباي خود واگذار كرده است. زماني كه ايشان پيش امام (ره) آمدند، آن پير خوش‌ضمير كه تنها قانون و قانون‌گرايي ملاك عمل برايشان بود، با خنده‌اي معنادار فرمودند، فلاني ظاهراً عكس‌هاي پخش شده با خميني نتوانست برايتان كاري بكند!»
اين دو خاطره به نقل از رقيب اصلاح‌طلبان براي تخطئه آنها بيان نشده است، بلكه نقل از كسي است كه كمتر از يك ماه قبل از برگزاري انتخابات رياست جمهوري سخنان او در جمعي بيان گرديد اما امروز خلاف آن را عمل مي‌كنند.
كسي كه مصّر بود شكست خورده انتخابات را پيروز جلوه دهد و قريب به سه هفته با شانتاژ و هوچي‌گري، فضاي سياسي كشور را ملتهب نمايد. كسي كه در عين علم و آگاهي از ديدگاه حضرت امام (ره) نسبت به قانون و برابري همه آحاد جامعه در مقابل آن، با جسارت در مقابل قانون ايستاد و امروز نيز دوستان مجمعي او همچون موسوي خوئيني‌ها، هادي غفاري، خاتمي و ... ايستاده‌اند. امامي كه قانون را برتر از برادرزاده خويش مي‌دانست و دلسوزي‌هاي قانون‌گريزانه برخي نزديكان نتوانست در نگاه آن بزرگوار كوچك‌ترين تأثيري داشته باشد، امروز اگر بود در قبال رفتارهاي سخيف قانون‌ستيز برخي آقايان چه برخوردي مي‌كرد؟ براي كساني كه چنين رفتارهايي را از امام (ره) نديده‌اند، شايد حرجي نباشد كه راديكال و بدون منطق عمل كنند ولي از جماعتي كه خود را منتسب به امام (ره) مي‌دانند و وقيحانه قانون را زير پا مي‌گذارند هيچ توجيهي پذيرفتني نيست. اين جماعت يا فراموشكارند و گفته‌هاي متأخر خود را نيز به ياد ندارند و يا آنچنان غافل و گرفتار در دام دشمن نفس هستند كه راه بازگشتي براي خويش باقي نگذاشته‌اند.
/2759/
