معاون وزیر صنایع و معادن اعلام کرد: استفاده از نام و برند داخلی بر روی کالاهای خارجی وارداتی مجاز نیست و هیچ کالای وارداتی نباید در داخل کشور با برند داخلی عرضه شود.
افشین روغنی عرضه برخی کالاهای تولید شده در خارج از کشور با نام و برند واحدهای تولید داخل را نوعی فریب مصرف کنندگان و عدم صداقت با مصرف‌کنندگانی دانست که تمایل به خرید محصولات داخلی داشته و با اطمینان به اینکه محصول داخلی است آن را خریداری می‌نمایند.
این مسئله موجب زیان واحدهای تولیدی، لطمه به اشتغال صنعتی کشور، سلب اعتماد مصرف‌کنندگان کالاهای داخلی است و باعث در اختیار گذاردن بازار داخلی به کالاهای خارجی با عنوان تولید داخل می‌شود.
به گفته روغنی وزارت صنایع و معادن با واردات کالاهایی که در خارج تولید شده و با برند ایرانی به کشور وارد می‌شوند، مخالف است و به آنها مجوز نخواهد داد.
واردات هرنوع کالا، منوط به استاندارد بودن آنها و ذکر نام تجاری و کشور سازنده و پرداخت حقوق ورودی قانونی است.
روغنی در این زمینه به بند 12 ماده 40 قانون امور گمرکی اشاره کرد و گفت: براساس مفاد این قانون «ورود کالاهایی که روی خود آنها یا روی لفاف آنها نشانی یا نام بنگاه با علامت یا مشخصات دیگری باشد و موجبات اغفال خریدار و مصرف کننده را نسبت به سازنده یا محل ساخت فراهم کند به کشور ممنوع است»، بنابراین واردکنندگان کالا باید در واردات کالا به موارد فوق توجه کافی مبذول کنند.
اگرچه تولیدات صنعتی کشورمان سابقه طولانی مثل برخی کشورهای توسعه یافته و صنعتی ندارد و عمری حدود سه دهه دارد، اما پیشرفت‌های متحولانه و چشمگیر صنعت ایران در عرصه جهانی غیرقابل انکار است. به نظر می‌آید آنچه دراین میان به عنوان حلقه‌های مفقوده، وجود دارد، عدم اطلاع رسانی به شکل فراگیر و تحلیلگرانه در گستره جمعیتی سرزمین مان است.
در بعضی از محصولات، خریدار حداقل با دیدن محصول نمی‌تواند به کیفیت و باطن محصول پی ببرد. برای همین است که «برند» (نام) های کالا در بازار یک قیمت مشخص دارند. این «نشان» طی سال‌ها در بازار برای مشتریان اعتبار دارند.
وقتی که این «برند» (اعتباری) نباشد مشکل کم و کیف و قیمت کالا ایجاد می‌شود. در بخش لبنیات، بعضی از نام ها وضعیت خود را اثبات کردند؛ هم کیفیت و هم دیگر مشخصات اعلام شده با محتوا سازگاری دارند. یا در کالاهای غیرخوراکی که از محصولات داخلی است.
نمونه بارز دیگر، قالی ایران است که در دنیا معروفیت دارد، اما درهمین حال، بعضی قالی‌ها در برخی مناطق کشور، برتری بالاتری دارند، مثلا قالی تبریز.
به گفته "ساسان قربانی" استاد دانشگاه تهران برخی واردکنندگان سفارش جنس با کیفیت پایین می‌دهند برای آن که سود بیشتر ببرند. جنس وارداتی معمولاً درجه یک نیست. تاجران هم با توجه به قدرت توان مالی مردم که کم است، به طرف جنس ارزان می‌روند.
واردات بی رویه اجناس خارجی، جمله ای مکرر است که بارها از زبان واحدهای صنفی و برخی تولیدکنندگان، شنیده ایم که پسوند جمله مذکور، رکود بازار مصرف کالای داخلی و عدم بازدهی سرمایه‌های کلان دست اندرکار شده است.
در واقع باید از جنس و کالاهای داخلی حمایت شود تا قدرت رقابت و تولید داشته باشند. اگر تولیدات داخلی حمایت شود، تولیدکنندگان می‌توانند کیفیت را بالا ببرند.
/2759/
افشین روغنی عرضه برخی کالاهای تولید شده در خارج از کشور با نام و برند واحدهای تولید داخل را نوعی فریب مصرف کنندگان و عدم صداقت با مصرف‌کنندگانی دانست که تمایل به خرید محصولات داخلی داشته و با اطمینان به اینکه محصول داخلی است آن را خریداری می‌نمایند.
این مسئله موجب زیان واحدهای تولیدی، لطمه به اشتغال صنعتی کشور، سلب اعتماد مصرف‌کنندگان کالاهای داخلی است و باعث در اختیار گذاردن بازار داخلی به کالاهای خارجی با عنوان تولید داخل می‌شود.
به گفته روغنی وزارت صنایع و معادن با واردات کالاهایی که در خارج تولید شده و با برند ایرانی به کشور وارد می‌شوند، مخالف است و به آنها مجوز نخواهد داد.
واردات هرنوع کالا، منوط به استاندارد بودن آنها و ذکر نام تجاری و کشور سازنده و پرداخت حقوق ورودی قانونی است.
روغنی در این زمینه به بند 12 ماده 40 قانون امور گمرکی اشاره کرد و گفت: براساس مفاد این قانون «ورود کالاهایی که روی خود آنها یا روی لفاف آنها نشانی یا نام بنگاه با علامت یا مشخصات دیگری باشد و موجبات اغفال خریدار و مصرف کننده را نسبت به سازنده یا محل ساخت فراهم کند به کشور ممنوع است»، بنابراین واردکنندگان کالا باید در واردات کالا به موارد فوق توجه کافی مبذول کنند.
اگرچه تولیدات صنعتی کشورمان سابقه طولانی مثل برخی کشورهای توسعه یافته و صنعتی ندارد و عمری حدود سه دهه دارد، اما پیشرفت‌های متحولانه و چشمگیر صنعت ایران در عرصه جهانی غیرقابل انکار است. به نظر می‌آید آنچه دراین میان به عنوان حلقه‌های مفقوده، وجود دارد، عدم اطلاع رسانی به شکل فراگیر و تحلیلگرانه در گستره جمعیتی سرزمین مان است.
در بعضی از محصولات، خریدار حداقل با دیدن محصول نمی‌تواند به کیفیت و باطن محصول پی ببرد. برای همین است که «برند» (نام) های کالا در بازار یک قیمت مشخص دارند. این «نشان» طی سال‌ها در بازار برای مشتریان اعتبار دارند.
وقتی که این «برند» (اعتباری) نباشد مشکل کم و کیف و قیمت کالا ایجاد می‌شود. در بخش لبنیات، بعضی از نام ها وضعیت خود را اثبات کردند؛ هم کیفیت و هم دیگر مشخصات اعلام شده با محتوا سازگاری دارند. یا در کالاهای غیرخوراکی که از محصولات داخلی است.
نمونه بارز دیگر، قالی ایران است که در دنیا معروفیت دارد، اما درهمین حال، بعضی قالی‌ها در برخی مناطق کشور، برتری بالاتری دارند، مثلا قالی تبریز.
به گفته "ساسان قربانی" استاد دانشگاه تهران برخی واردکنندگان سفارش جنس با کیفیت پایین می‌دهند برای آن که سود بیشتر ببرند. جنس وارداتی معمولاً درجه یک نیست. تاجران هم با توجه به قدرت توان مالی مردم که کم است، به طرف جنس ارزان می‌روند.
واردات بی رویه اجناس خارجی، جمله ای مکرر است که بارها از زبان واحدهای صنفی و برخی تولیدکنندگان، شنیده ایم که پسوند جمله مذکور، رکود بازار مصرف کالای داخلی و عدم بازدهی سرمایه‌های کلان دست اندرکار شده است.
در واقع باید از جنس و کالاهای داخلی حمایت شود تا قدرت رقابت و تولید داشته باشند. اگر تولیدات داخلی حمایت شود، تولیدکنندگان می‌توانند کیفیت را بالا ببرند.
/2759/
