جناح بندی‌های فكری در دولت مهندس موسوی

من عضو شورای اقتصاد نبودم، ولی به دلیل علاقه‌ای كه داشتم در مباحث شركت می‌كردم. یعنی وزیر پست و تلگراف عضو شورای اقتصاد نبود ولی می‌توانست در بحث‌ها شركت كند كه من این كار را می‌كردم . ما با بعضی از اعضای جامعه مدرسین ارتباط و بحث‌های این شكلی داشتیم. حتی در حد اینكه مثلا دخالت های بیش از حد دولت در بعضی جاها اجازه شرعی ندارد [به نظرم]‌ در اثر همین بحث‌ها بود كه دیگر برای دوره دوم معرفی نشدم.

 

سید مرتضی نبوی:

 

در كابینه مهندس موسوی جناح‌بندی‌های فكری اوج گرفته بود. من و آقایان عسگراولادی و رفیق‌دوست[1] و ولایتی و پرورش و توكلی معتقد بودیم كه كارها باید مردمی باشد . شعارمان هم این بود كه ما باید دولت را مردمی كنیم نه مردم را دولتی .

 

از سوی دیگر، دوستان هم معتقد بودند كه برای خدمت بیشتر به مستضعفان باید كارها را توی دولت متمركز كرد، فعالیت‌های بخش خصوصی باید محدود شوند تا سرمایه‌دارهای بزرگ به وجود نیایند. این موضوع در هیأت دولت و جلسات شورای اقتصاد و جربان بحث‌های برنامه اول، اوج درگیری‌های فكری بود.

 

من عضو شورای اقتصاد نبودم، ولی به دلیل علاقه‌ای كه داشتم در مباحث شركت می‌كردم. یعنی وزیر پست و تلگراف عضو شورای اقتصاد نبود ولی می‌توانست در بحث‌ها شركت كند كه من این كار را می‌كردم . ما با بعضی از اعضای جامعه مدرسین ارتباط و بحث‌های این شكلی داشتیم. حتی در حد اینكه مثلا دخالت های بیش از حد دولت در بعضی جاها اجازه شرعی ندارد [به نظرم]‌ در اثر همین بحث‌ها بود كه دیگر برای دوره دوم معرفی نشدم.[2] غیر از آقای رفیق‌دوست ، وزیر سپاه و آقای ولایتی، وزیر امور خارجه، بقیه دوستان در كابینه دوم نبودند، كه در خصوص این دو نفر نظر حضرت امام تغییر نكردن آنها بود.

 

این را هم بگویم كه قرار بود برای پست وزارت، آقای دكتر عارف را معرفی كنند، این طور نقل می‌شد، كه در آخرین لحظات، از دفتر آقای منتظری فشار آوردند و گفتند كه آقای غرضی معرفی شود. آقای غرضی آن ایام وزیر نفت بود و آقای موسوی با وزیر نفت شدن او مخالف بود. به اصطلاح ، حرفش این بود كه ایشان نمی‌گذارند ما نفت بفروشیم و الان برای اداره جنگ و كشور نیاز هست كه نفت فروخته شود. البته آقای غرضی هم استدلالش این بود كه اگر ما نفت را بی‌حساب و كتاب بفروشیم نرخ آن پایین می‌آید. خلاصه از سویی مهندس موسوی با تصدی وزارت نفت ایشان مخالف بود و از سوی دیگر ظاهرا فشارهایی بود كه به وزیر پست و تلگراف و تلفن بودن غرضی انجامید.

 

منبع: خاطرات سید مرتضی نبوی، به كوشش جواد كامور بخشایش ، نشر سوره، 1385
--------------------------------------------------------------------------------
پی‌نوشتها

 

[1]- محسن رفیق‌دوست در 1319 ش در تهران زاده شد. در چهارده سالگی به دلیل تمایلات سیاسی از دبیرستان اخراج شد و تحصیلات خود را بیرون از نظام آموزشی وقت ادامه داد. رفیق دوست پس از تشكیل هیأت‌های موتلفه به این گروه پیوست و از اعضای اصلی آن شد. وی در چاپ و نشر پیام‌ها و اعلامیه‌های امام فعالیت كرد و در 1355 ش به دلیل ارتباط و همكاری با شهید اندرزگو دستگیر شد و به زندان افتاد. رفیق دوست پس از پیروزی انقلاب اسلامی از عناصر تشكیل دهنده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود و پس از تشكیل وزارت سپاه وزیر این وزارتخانه شد . مسئولیت بعدی او سرپرستی بنیاد مستضعفان و جانبازان بود.

 

[2]- با شروع دوره دوم ریاست جمهوری آیت‌الله خامنه‌ای ، مجلس شورای اسلامی در 21 مهر 64 به نخست وزیری موسوی و در 6 آبان همان سال به كابینه او رأی اعتماد داد. در آن كابینه محمد غرضی به جای نبوی وزیر پست و تلگراف و تلفن شد.