
آیتالله العظمی بهجت(ره) در نامهای مینویسد : بارها گفتهام و بار دیگر میگویم کسی که بداند هر که خدا را یاد کند خدا همنشین اوست، احتیاج به هیچ وعظی ندارد. میداند چه باید بکند و چه باید نکند.
به گزارش راسخون به نقل از فارس، امروز عرفانهای بدلی و نوظهور برخاسته از فرهنگهای بیمار و وارداتی آفتی شده است که روح و جان جوانان پاک کشور ما را تهدید میکند و پدیدهای است که میرود فراگیر شود، در این میان عدم ارائه مطلوب عرفان حقیقی شریعت اسلامی به جوانان که سرشار از سرچشمه ناب وحی و الهام معصومان است، راه را برای گرایش آنان به عرفانهای کاذب هموار ساخته است.
به مناسبت ماه مبارک رمضان، ماهی که دلهای مؤمنان و جوانان به سوی سرچشمه حق و حقیقت گرایش دارد، بر آن شدیم به دستورالعملهای عارفانه اساتید اخلاق از لابلای نامههای عارفانه آنها بپردازیم که در بخشهای نخستین به دستورالعمل بهجت عرفا، آیتالله العظمی محمدتقی بهجت اشاره میشود:
*فرق بین ما و سلمان/ تمام عمر صرف در یاد خدا و عبادت باشد/ بهترین روش رسیدن به قرب الهی
باسمه تعالی
همه میدانیم که رضای خداوند اجل-با آنکه غنی بالذات و احتیاج به ایمان بندگان و لوازم ایمان آنها ندارد- در این است (که) بندگان همیشه در مقام تقرب به او باشند.
پس میدانیم که برای حاجت بندگان به تقرب به مبدأ الطاف و به ادامه تقرب به درگاه الهی، محبت به یاد او و ادامه یاد او دارد.
پس میدانیم به درجه اشتغال به یاد او، انتفاع ما از تقرب به او خواهد بود و در طاعت و خدمت او هر قدر کوشا باشیم به همان درجه مقرّب و منتفّع و به قرب خواهیم بود و فرق بین ما و سلمان -سلامالله علیه- در درجه طاعت و یاد او -که مؤثر در درجه قرب ما است- خواهد بود.
و آنچه میدانیم که اعمالی در دنیا محل ابتلای ما خواهد شد، باید بدانیم که آنها هر کدام مورد رضای خدا است، ایضاً خدمت و عبادت و طاعت او محسوب است. پس باید بدانیم که هدف باید این باشد که تمام عمر، صرف در یاد خدا و طاعت او و عبادت باشد تا به آخرین درچه قرب مستعد خودمان برسیم، وگرنه بعد از آنکه دیدیم بعضی به مقامات عالیه رسیدند و ما بیجهت عقب ماندیم پشیمان خواهیم شد.
وفقنا الله لترک الاشتغال بغیر رضاه، بمحمد و آله صلوات الله علیهم اجمعین.
مشهد مقدس
چهارشنبه 24 مرداد ماه 1375 هـ.ش
مطابق با ربیع الاول 1417 هـ.ق
*هر که خدا را یاد کند خدا همنشین او است
باسمه تعالی
گفتم که الف، گفت دگر، گفتم هیچ/ در خانه اگر کس است یک حرف بس است
بارها گفتهام و بار دیگر میگویم: کسی که بداند هر که خدا را یاد کند خدا همنشین او است، احتیاج به هیچ وعظی ندارد. میداند چه باید بکند و چه باید نکند، میداند که آنچه را که میداند باید انجام دهد و آنچه که نمیداند باید احتیاط کند.
والسلام علیکم و رحمة الله وبرکاته
*در مشکوکها تابع امام عصر(عج) باشید
باسمه تعالی
کسی که به خالق و مخلوق متیقن و معتقد باشد و با انبیاء و اوصیاء -صلواتالله علیهم- جمیعتاً مرتبط و معتقد باشد و توسل اعتقادی و عملی به آنها داشته باشد و مطابق دستور آنها حرکت و سکون نماید و در عبادات، قلب را از غیر خدا خالی نماید و فارغالقلب نماز را که همه چیز تابع آن است انجام دهد، و با مشکوکها تابع امام عصر(عج) باشد؛ یعنی هر که را امام مخالف خود میداند با او مخالف باشد و هر که را موافق میداند با او موافق، (و) لعن نماید ملعون او را و ترحم نماید بر مرحوم او ولو علیسبیل الاجمالی، هیچ کمالی را فاقد نخواهد بود و هیچ وزر و وبالی را واجد نخواهد بود.
والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته
العبد محمد تقی البهجة
*تعلیم و تعلم برای عملِ مناسب است/ دور است آنچه میگوییم و آنچه میخواهند
باسمه تعالی
جماعتی هستند که وعظ و خطابه و سخنرانی را که مقدمه عملیات مناسبه میباشند، با آنها معامله ذیالمقدمه میکنند، کأنّه دستور این است که «بگویند و بشنوند برای اینکه بگویند و بشنوند» و این اشتباه است. تعلیم و تعلم برای عملِِِ مناسب است و استقلال ندارد، برای تفهیم این مطلب و ترغیب به آن فرمودهاند: «کُونُوا دُعَاةً لِلنَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ»
با عمل بگویید و از عمل یاد بگیرید و عملاً شنوایی داشته باشید، بعضی میخواهند معلم را تعلیم نمایند، حتی کیفیت تعلیم را از متعلمین یاد بگیرند.
بعضی التماس دعا دارند و میگوییم برای چه؟ درد را بیان میکنند، دوا را معرفی میکنیم به جای تشکر و به کار انداختن، باز میگویند: دعا کنید! دور است آنچه میگوییم و آنچه میخواهند.
شرطیت دعا را با نفسیت آن مخلوط میکنند.
ما از عهده تکلیف خارج نمیشویم، بلکه باید از عمل نتیجه بگیریم و محال است عمل بینتیجه باشد و نتیجه از غیر عمل حاصل بشود، اینطور نباشد:
پی مصلحت مجلس آراستند/ نشستند و گفتند و برخاستند
خدا کند قوال نباشیم، فعال باشیم، حرکت عملیه بدون علم نکنیم، توقف با علم بکنیم. آنچه میدانیم بکنیم در آنچه نمیدانیم، توقف و احتیاط کنیم تا بدانیم، قطعاً این راه پشیمانی ندارد.
به همدیگر نگاه نکنیم، بلکه نگاه به «دفتر شرع» نماییم و عمل و ترک را مطابق با آن ننماییم.
والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته
/2759/