علی علایی منتقد با اشاره به خصوصیات فیلم‌های فرهاد مهرانفر گفت: دغدغه زبان و بیان شاعرانه سینمایی در سینمای مهرانفر دیده می‌شود، این نوع فیلم‌ها برای اعتلای سینما حتما باید ساخته شوند.
به گزارش راسخون به نقل از ستاد جشنواره ، چهارمین جلسه از سلسله نشست‌های پرسش و پاسخ فیلم‌های جشنواره کودک و نوجوان عصر امروز با حضور فرهاد مهرانفر (کارگردان)، خزر مهرانفر (نویسنده فیلمنامه) ، بهروز رشاد (تهیه‌کننده)، بهزاد جعفری نسب (بازیگر)، علی علایی (مجری و کارشناس) در سالن استاد فرشچیان برگزار شد.
در ابتدای این نشست علایی با اشاره به نریشن فیلم که برای این گروه سنی سنگین به نظر می‌رسد گفت: ممکن است مخاطبان کودک و نوجوان با نریشن ثقیل فیلم ارتباط برقرار نکنند اما این فیلم تمرین ذهنی برای مخاطبان نوجوان است که باید با این سبک از سینما آشنا و با دغدغه‌های مهم‌تری در زندگی روبرو شوند.
در ادامه مهرانفر ضمن تشکر از حضور بهزاد فراهانی و فهیمه رحیم‌نیا دراین جلسه اظهار کرد: عادت ندارم بر اساس پروتکل‌های جشنواره فیلم بسازم اما با این حال فیلم‌هایم توانسته در همین جشنواره ۵ پروانه زرین بگیرند و ۳ جایزه سیفژ را نیز به خود اختصاص دهند .
وی با اشاره به ایده ساخت فیلم با چنین مضامینی گفت: ساخت این فیلم حکمی بود که از نگاه‌های رها دخترامیر بدر طالعی به من ابلاغ شد. امیر هنرمند تئاتر گیلان از دوستان قدیمی من بود. پس از فوت او تصمیم گرفتم از زندگی دختر بچه‌اش که مبتلا به بیما ری سندرم دان است فیلمی بسازم.حاصلش هم فیلمنامه‌ای شد که دخترم خزر نوشت. خزر سال‌هاست که در ادبیات دستی به قلم دارد و حتی کتابی هم چاپ کرده است. فیلمنامه حاصله به جنس کارهایم که نگاه هستی‌شناسی در آنها غالب است، بسیار نزدیک است و در نهایت فیلم را با حداقل‌های فراون به نتیجه رساندیم.
در ادامه صحبت‌های مهرانفر، علایی درباره آثار این کارگردان تصریح کرد: دغدغه زبان و بیان شاعرانه سینمایی در سینمای شما دیده می‌شود. سینمایی که به جرات می‌توان نام اختصاصی مهرانفر را بر آن نهاد. تنها از منظر مخاطب کم سن و سال نگران می‌شویم که به دلیل بیان سنگین فیلم نتوانند به راحتی با فیلم ارتباط برقرار کند، اما این نوع فیلم‌ها برای اعتلای سینما حتما باید ساخته شوند و قرار نیست در همه فیلم‌های کودک و نوجوان کف و سوت بشنویم.
در بخش دیگری از این جلسه خزر مهرانفر درباره همکاری با پدرش در این فیلم گفت: «سرزمین رها» اولین همکاری من با پدرم است. از کودکی با کارهای سینمایی پدر آشنایی و سر فیلمبرداری فیلم‌هایش حضور داشتم. بالطبع با دنیای ذهنی پدر هم آشناتر شدم. به همین دلیل احساس می‌کنم این فیلمنامه نمایانگر ذهنیات او نیز هست.
وی ادامه داد: این فیلم به نوعی گرته برداری خیالی از زندگی امیر بود که برای نوشتن فیلمنامه ابتدا باید با رها و دوستان هم‌سن وسالش که مانند او بیمارند، آشنا می‌شدم . خوشبختانه رها از سطح هوشیاری بالاتری نسبت به دیگران بیماران سندرمی برخوردار است، پس توانست در این فیلم به راحتی نقش‌آفرینی کند .
این فیلمنامه‌نویس افزود: امری که کار را برای من سخت می‌کرد، این بود که شخصیت‌ها در فیلمنامه ما‌به ازای حقیقی داشتند. پس اصلا نباید پرداخت جانبدارانه ای از آنها صورت می‌گرفت.
مهرانفر با تاکید بر دیالوگ محور بودن این فیلم تصریح کرد: کارهای قبلی پدر اصلا دیالوگ محور نبودند، بر سر دیالوگ‌ها با او بسیار بحث می‌کردم. اما این فیلم چون دغدغه انسان شهری در آن بسیار مشهود است، دیالوگ فراوانی را می‌طلبید. نتیجه این بود که فیلمنامه نزدیک به ۱۲ بار توسط من و پدر بازنویسی و کار نهایی آمیخته‌ای از دیالوگ و تصویر شد.
رشاد تهیه کننده فیلم در بخشی از نشست گفت: فیلمنامه را دو سال پیش درهمین جشنواره خواندم و فضای فیلم که پرداخت آن درباره زندگی کودکی معلول بود، به نظرم بسیار جالب آمد. شبکه باران هم به خاطر آشنایی با کارهای آقای مهرانفر سرمایه‌گذاری برای کار را پذیرفت. البته برای ساخت این فیلم مشکلاتی زیادی بر سر راه ما در مدیریت قبلی فارابی ایجاد شد که امیدواریم مدیران جدید بتوانند راه‌حل خوبی برا ی سینمای کودک در نظر بگیرند.
جعفری‌نسب بازیگر این فیلم سخنی کوتاه درباره نقش‌آفرینی‌اش در فیلم گفت: تا پیش از این فیلم سابقه بازی در تلویزیون یا تئاتر را نداشتم و بازی در «سرزمین رها» هم به صورت اتفاقی توسط آقای مهرانفر به من پیشنهاد شد.
در انتهای این جلسه بهزاد فراهانی ضمن گرامیداشت یاد مرحوم امیر بدرطالعی خاطره‌ای از وی تعریف کرد که در سال‌های پیش با وی در تئاتر همکاری می کرد و او را مردی شریف دانست که از هنرمندان صاحب نام گیلان بوده است.
/117/
