تشنگی روزه، از هر گوارایی، گواراتر است.

سلام بر ماه مبارکی که مؤمنان را به میهمانی خداوند می‌برد.

رمضان، بال گرفتن پروانه روح و عروج او از پیله یأس و معصیت است.

خدایا! آمده‌ام که بار دیگر بر من منت بگذاری. آمده‌ام که با وجود این همه گناه، باز رو به رویت بنشینم و تو دست‌های مهرت را بر سرم بکشی و آن گاه،...

پنجره دل را به سحرهای سپید «ابوحمزه» می‌گشاییم و به آسمان پر ستاره «افتتاح»؛ تا برگ‌های زرد گناه، به اعجازِ بارانِ مغفرتِ خداوندی، از تنِ خواب...

ای ماه عاشقی، از برکت لحظه‌های صمیمانه‌ات، دل‌هایمان تا همسایگی خانه دوست پر می‌گیرند و از آبی آرام رحمت او سرشار می‌شوند.

بارالها! آمده ام در پرتو رمضان، تمام اجابت نشده‌های قدیم را برایم مستجاب کنی.

رمضان که می‌آید، خلوتکده‌های آبی شب، دریاترین غزل‌ها را می‌سرایند. دست‌ها بوی خوش مفاتیح می‌دهند و تسبیح. رمضان که می‌آید، شیرینی سحرهای مناجات،...

ای فصل رویش خصلت‌های ناب و ای ماه معراج فطرت‌های پاک! قدومت مبارک!

رمضان یعنی گشوده شدن درهای رو به قرآن، یعنی تشنگی برای دریافت حقایق آسمانی.