ز بس گریستم و دیده ام ندید رخت را گمان برند گروهی به من که یار ندارم اگر بهار شود دچار فصل سال برایم خدا گواست که بی روی تو بهار ندارم

قرار دل ز فراقت دگر قرار ندارم به انتظار قسم تاب انتظار ندارم به احتظار مبدل شد انتظار ظهورت اجل رسیده دگر تاب احتظار ندارم

زخمی زخم سینه زهرا وارث خون کربلا مهدیست چارده قرن هم سخن شب و روز با سر نوک نیزه ها مهدیست

چارده وجه چارده معصوم ز ابتدا تا به انتها مهدیست حجرالاسود و حطیم و مقام زمزم و مروه و صفا مهدیست

هر که را در جهان امامی هست اهل عالم! امام ما مهدیست با دو بال غدیر و عاشورا اوج پرواز شیعه تا مهدیست

جمعه ها روز انس با مهدیست بهترین ذکر جمعه یا مهدیست حاجت از حجت خدا خواهید به خدا حجت خدا مهدیست

همراه خویش زائر شش گوشه ام کنی خاک قدوم اکبر لیلا کنی مرا ای روضه خوانِ تنگِ غروب منا بیا پرچم به دوش ماتم کرب و بلا بیا

تو سفر دار گریه ی ماه محرمی چشمی پر اشک میشوم گر احیا کنی مرا؟ بیت الحرام سینه زنان کوی کربلاست دارم امید، مُحرم آنجا کنی مرا

با گریه کردن این دل من زنده می شود دل مرده آمدم که تو احیا کنی مرا اسباب زحمت تو شده این گدا ولی هرگز مباد از سر خود وا کنی مرا

من گریه میکنم که تماشا کنی مرا مانند طفل گمشده پیدا کنی مرا حجت قبول دلبر احرام بسته ام ای کاش در دعای خودت جا کنی مرا