دارم از هجر رخت حال پریشا که مپرس

دارم از هجر رخت حال پریشا که مپرس    
خون دل می چکد از دیده ی گریان که مپرس
همچو پروانه پر سوخته ی سرگردان        
گشتم آواره ز هر منزل و سامان که مپرس