گمان برند گروهی به من که یار ندارم

ز بس گریستم و دیده ام ندید رخت را

گمان برند گروهی به من که یار ندارم

اگر بهار شود دچار فصل سال برایم

خدا گواست که بی روی تو بهار ندارم