دوست و دوست یابی
امام باقر علیه السلام فرمودند:
مَرَّ رَجُلٌ فِی الْمَسْجِدِ وَ اَبُو جَعْفَرٍ (ع) جَالِسٌ وَ اَبُو عَبْدِ اللهِ (ع) فَقَالَ لَهُ بَعْضُ جُلَسَائِهِ وَ اللهِ اِنِّی لَاُحِبُّ هَذَا الرَّجُلَ. فَقَالَ لَهُ اَبُو جَعْفَرٍ(ع) اَلَا فَاَعْلِمُهُ فَاِنَّهُ اَبْقَی لِلْمَوَدَّةِ وَ خَیرٌ فِی الْاُلْفَةِ.
مردی در مسجد می گذشت و امام باقر و امام صادق(ع) نشسته بودند یکی از مجلسیان به امام باقر (ع) گفت: به خدا، من این مرد را دوست می‌دارم. امام باقر(ع) به او فرمودند: پس این را به اطّلاع او برسان، زیرا این کار دوستی را پایدارتر می‌سازد و برای الفت بهتر است.
المحاسن، ج 1، ص 266
امام علی علیه السلام در سفارش به فرزندشان امام حسن علیه السلام فرمودند:
وَاخِ الْاِخْوَانَ فِی اللهِ وَ اَحِبَّ الصَّالِحَ لِصَلَاحِهِ وَ دَارِ الْفَاسِقَ عَنْ دِینِکَ وَ ابْغِضْهُ بِقَلْبِکَ وَ زَایِلْهُ بِاَعْمَالِکَ لِئَلَّا تَکُونَ مِثلَهُ ؛
با برادران دینی در راه خدا برادری کن و صالحان را به خاطر درستکاری‌شان دوست بدار و با فاسق در دین مدارا کن و در قلبت او را دشمن دار و در عمل از او جدا باش تا مانند او نگردی.
بحارالانوار، ج 42، ص 203
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِنَّ الَّذینَ تَراهُمْ لَک اَصْدِقاءَ اِذا بَلَوْتَهُمْ وَجَدْتَهُمْ عَلى طَبَقاتٍ شَتّى: فَمِنْهُمْ کالاَسَدِ فِى عِظَمِ الْأکلِ وَ شِدَّةِ الصَّوْلَةِ وَمِنْهُمْ کالذِّئْبِ فِى الْمَضَرَّةِ وَ مِنْهُمْ کالْکلْبِ فِى الْبَصْبَصَةِ وَ مِنْهُمْ کالّثَعْلَبِ فِى الرَّوَغانِ وَالسِّرْقَةِ، صُوَرُهُمْ مُخْتَلِفَةٌ وَالْحِرْفَةُ وَاحِدَةٌ؛
کسانى را که دوست خودت مى‌پندارى، اگر آنان را امتحان کنى، خواهى یافت که بر چند طبقه و گروهند: گروهى همچون شیرند، پر خوراک و حمله آور، گروهى چون گرگند، در زیان رسانى و درندگى، گروهى همچون سگند، در دُم جنباندن و چاپلوسى، گروهى مانند روباهند، در نیرنگ و دله دزدى. چهره‌ها مختلف است، ولى کارشان یکى است.
اختصاص شیخ مفید، ص 252