پژوهش‌های اخیر اکنون آشکار ساخته است کودکان مبتلا به اختلال‌های رشد زبان ممکن است به کاستی‌های پیچیده‌ای در درک نیز مبتلا باشند.

درک به معنی دریافت اطلاعات واجی، دستوری، و معنایی از طریق کانال‌های حسی است که با یکپارچه کردن همه آن‌ها، و مقایسه با ذخیره تجربه‌های زبانی گذشته تحقق می‌یابد.

با توجه به سطح کلی تحصیلی کودکان، برخی کودکان در میان افرادی جای می‌گرفتند که بطور معمول در کلاس‌های ویژه معلولان ذهنی تحصیل می‌کنند.

کودکان مبتلا به اختلال معنایی – کاربردی تا حد زیادی آغازگر گفتگو بودند، اما تعداد گفته‌های آنان در هر نوبت، در مقایسه با کودکان مبتلا به اختلال زبانی خاص چشمگیرتر نیست.

فرایندهای عصبی سالم به کودکان اجازه می‌دهد تا بخوبی از عهده عملکردهای شناختی و ادراکی پایه که برای پردازش زبان ضروری است برآیند.

یکی از عوامل موثر در پیش‌بینی مهارت زبانی قصه‌گویی است.

کودکی که دچار کاستی گزینش واژه است ممکن است برای بازیابی کلمات تقلا کند اما بندرت در تولید کلامی وی جمله‌ای کامل دیده می‌شود.