شبي كه جوشش صد مهر در گريبان داشت چنين حادثه اي در مشيمه پنهان داشت زمين، به خود ز تب التهاب مي لرزيد زمان، ز زايش نوري به خويش مي پيچيد موكلان مشيت به كارگاه قدر شدند، تا كه ببندند طرح نقش دگر

اى بر همه انبيا, مقدم وى راهنماى ولد آدم منشور شريف امر و نهيت يك نكته نه بيش بوده, نه كم دستور تـو هرچه هست, متقن آيات تو هرچه هست, محكم در خاطر توست آنچه در دهر

در ذكر و دعا تن شستيم، ترتيل و تلاوت با ماست سالي همه لبريز از فيض، سالي همه بركت با ماست سالي همه شور است امسال، يك پارچه نور است امسال هم اين همه شوكت در ما، هم آن همه بركت با ماست در زير كسايي از...

خواهم كه شوم معتكف كوي محمد بر ديده نهم تربت خوش بوي محمد اي اهل نظر كن نظر از روي حقيقت تا آنكه به بيني همه جا روي محمد در دير و حرم رفتم و ديدم كه به صد ناز در گوش رسد بانگ هياهوي محمد

محمّد ساقي بزم وجود است جهان مست از مي جود و شهود است ولايت همچو مي در جام هستي است غدير خم، خُم اين شور و مستي است علي عطر و جهان گُلخانه اوست حقيقت، برگي از افسانه اوست

اين روايت كه رسيده به همه نقل گرديده ز ام‏السلمه گفت ديدم كه به هنگام وداع با نبى دشمن او كرد نزاع خواست احمد كند از حق تأييد جانشينى على را تأكيد

آنچه در دل بود هوس دارم هوس او به هر نفَس دارم مبريدم ز كوى او به رحيل كاروانى پر از جرس دارم بى مغيلان هواى كعبه چه سود در رهش ميل خار و خس دارم

مگر يتيم نبودي خدا پناهت داد خدا که در حرم امن خويش راهت داد هجوم جهل و خرافه ، هجوم تاريکي خدا پناه در آن دوره‌ سياهت داد خدا، خدا و خدا ، آن خداي بي ‌مانند همان که عصمت پرهيز از گناهت داد

زمين و آسمان مكه آن شب نور باران بود و موج عطر گل در پرنيان باد مي پيچيد اميد زندگي در جان موجودات مي جوشيد هوا آغشته با عطر شفابخش بهاران بود شبي مرموز و رؤيائي به شهر مكه مهد پاك جانان دختر مهتاب مي...

تخته اول كه الف نقش بست بر در محجوبه احمد نشست حلقه حى را كالف اقليم داد طوق ز دال و كمر از ميم داد لاجرم او يافت از آن ميم و دال دايره دولت و خط كمال