آنك آواز نبى از در بطحا شنويد ذكر حق را ز در افتادن بتها شنويد نور اسلام بر آمد ز كران تا نگريد بانگ توحيد درآمد به جهان تا شنويد سخنى از سر مهر و خبرى از در صدق‏ گر ز جابى نشنيديد، از اين جا شنويد

به به كه چه روز خرم آمد مبعوث نبى اكرم آمد بس عید فرا رسید بى شك عیدى نبود چنین مبارك از بعثت او جهان جوان شد گیتى چو بهشت جاودان شد

دُردي كِش بلاي تو ام يا محمدا ديوانة ولاي تو ام يا محمدا گويند هركه را تو بخواهي بلا دهي مستانة بلاي تو ام يا محمدا بيمارم و نگاه تو اعجاز مي كند مبهوت چشمهاي تو ام يا محمدا

مدينه بعد پيغمبر چه محزون و غم انگيزى بهارت در سفر رفت و تو مهماندار پاييزى مدينه بعد پيغمبر نديدى روز خوش ديگر امان از بى وفايى ‏ها امان از چرخ بازيگر مدينه كرده ‏اى پرپر گل دامان زهرا را به ناكامى...

اى خدا شد قلب زهرا داغدار گشته بابش عازم دارالقرار كرده روح اطهر خيرالبشر اى خداى من مگر عزم سفر كاينچنين زهرا گرفتار غم است ديده بازش گهر بار غم است

جهان از بعد تو ماتمسرا شد يارسول اللَّه زمين و آسمانها در عزا شد يارسول اللَّه سينه از دود آه غم شده سرتاسر عالم به دلها حجله ماتم بپا شد يارسول اللَّه به عرض تسليت جبريل از اين ماتم عظما حضور...

آيات توحيد در مصحف غم گشته تلاوت با اشك ماتم عزم سفر سوى جنان دارد پيمبر گويى به بستر نيمه جان دارد پيمبر عالم عزا شد ، ماتم سرا شد محراب و منبر در اضطرابند

جاهليت راچو نور حق رسيد از خدا يك جلوه مطلق رسيد آمد آن مولاى عرش و عرشيان تا نمايد رهنمايى فرشيان هر زمان بانك رهايى سربداد جان خود را بر سر راهش نهاد

شرف بخش اورنگ پيغمبري كه در شأن او ختم شد برتري خدايش چو خود بيمثال آفريد خدايش چه حسن و جمال آفريد چو كلك ازل خود قضا را نگاشت دو عالم به او يك فلم واگذاشت

كريم السجايا جميل الشيم نبى البرايا شفيع الامم امام رسل، پيشواى سبيل امين خدا، مهبط جبرئيل شفيع الوري، خواجه بعث و نشر امام الهدي، صدر ديوان حشر