در آغاز قرن دوم هجری، جامعه اسلامی در نیمه شرقی، جامه‌ای نیمه ایرانی به تن کرده بود. ادبیات عرب، خواه شعر و خواه نثر، به گونه‌ای تقریبا ناگهانی، از قالب کهن بیرون آمده و برای فرهنگ عظیمی که در همه

اندیشه‌ی سیاسی، و در مقیاسی دقیق‌تر ، فلسفه‌ی سیاسی، مبنای همه‌ی رشته‌ها و شاخه‌های علوم سیاسی و روابط بین‌الملل است. بخشی از کارآمدی علم سیاست و روابط بین‌الملل در حل مسائل جامعه و پاسخ به نیازهای روز،...

پدیده‌هایی همچون دولت، جامعه و تمدن از جمله پدیده‌های سیاسی - اجتماعی هستند که قابلیت آن را دارند تا از جنبه‌ها و منظرهای مختلف فلسفی، علمی، سیاسی مورد مداقه، نقد و بررسی قرار گیرند. ابوالحسن مسعودی با...

شاید در جهان اسلام کمتر متفکر غیر سیاسی را بتوان یافت که به اندازه‌ی ابوالحسن اشعری در عرصه‌ی سیاست عملی و جامعه تأثیر‌گذار بوده باشد. «اشعری‌گری» به عنوان یک نگرش و تفکر فراگیر و غالب در جهان

فارابی اولین و به تعبیری آخرین فیلسوف سیاسی مسلمان است. در منظومه فکری او بود که «وجود» و «معرفت» نه تنها در کل کیهان بلکه در مدینه به هم آمیخته می‌شود و ناشی از این ترکیب، اندیشمند، سودای سعادت

هر انسان «متفکری» که زیست سیاسی و اجتماعی دارد و از حدود و باید و نبایدهای اخلاقی دم می‌زند، و بلکه اندیشه می‌کند،

وجود اندیشه سیاسی در متون و کتاب‌هایی که در زمینه تاریخ سیاسی نگارش یافته، امری بدیهی است. زیرا چگونگی برقراری ارتباط بین موضوعات تاریخ سیاسی، روند حوادث، انتخاب متن، فضایی که مورخ برای

در قرن چهارم هجری، جهان اسلام با دو پدیده‌ی متناقض رو به رو بود. از یک سو مسلمانان شاهد انحطاط سیاسی جامعه اسلامی هستند، از طرف دیگر این دوره، دوره شکوفایی و اعتلای عقلی جهان است که نتایج

احمد بن حنبل محدثی پرآوازه بر آمده از فضای بغداد در اوایل عصر عباسی است که طی سده‌های متمادی به عنوان قهرمان استقامت در برابر تهدیدهایی شناخته شده که می‌توانست نسبت به پیروی سنت و اقتدا به سیره سلف

جاحظ یکی از بزرگترین و پُربارترین دانشمندان مسلمان است که در اغلب علوم زمان خود متبحر بوده است. همچنین آثار مهم و قابل توجهی در موضوعت سیاسی اجتماعی دارد که البته دسترسی به تمام آنها برای نگارش