انسان مداری، به پیروی از اصل تحول و انتقال، معرفت انسان را به صورت تابعی از این اصل سیال و بی ثبات و مشمول قانون تحول می داند.

انسان مداری در تبیین و تفسیر هستی از مکتب تحول گرایی طبیعی الهام می پذیرد؛ به گونه ای که جهان هستی را خود پیدا می‌شناسد و به هیچ عاملی ورای عالم مادی و انسانی استناد نمی دهد.

سلسله مبانی، اصول، ارزش‌ها و دیدگاه‌های انسان مداری در حوزه‌های گوناگون ایدئولوژیک، معرفت شناختی، انسان شناختی، سیاسی، اجتماعی و تربیتی، آن چنان از درون و بیرون درگیر چالش‌ها و نابسامانی‌ها شده

اصول انسان مداری از ارزش‌هایی حکایت دارد که پیروان این مکتب می کوشند از جنبه نظری و عملی به آنها پایبند باشند.

در جهان بینی انسان مداری که تمام نقاط اتکای ماورایی فرد از او سلب شده است و هیچ عامل نظارتی یا کنترل کننده ای مافوق انسان وجود ندارد، ارزش‌های فردی با تفسیر و نگرش ویژه ای کانون توجه قرار گرفته اند.