هايدن وايت ، منتقد ادبي و تاريخ نگاري امريکا، عقيده دارد که بسياري از تاريخ نويسان به آنچه ژان پل سارتر «ايمان بد» ناميد، گرايش دارند: امتناع خود و ديگران از پذيرفتن آزادي کاملشان

دبليو. اچ. والش در 1962 نوشت، ‌«فلسفه ي تاريخ هيچ گاه در بريتانياي كبير يك موضوع مورد علاقه نبوده است، خواه نزد فيلسوفان خواه نزد تاريخ نويسان، برخي نشانه ها به طور واقعي حاكي است که احترام به آن در حال...

از مدتها پيش باب شده است كه ويكو را به عنوان يك نابغه فراموش شده تلقي كنند كه پيشنهادهاي نامتعارف و اسرار آميزش اكثراً با طرز تفكر غربي هماهنگ نيست. در حالي كه چنين عقيده اي درباره ي ويكو به عنوان يك نويسنده...

تاريخ امريكا تا حد زيادي تاريخ مستعمره سازي غرب كبير است. وجود مساحتي از زمين رايگان، پسروي بي وقفه اش، و پيشرفت مستعمره نشين امريكايي به سوي غرب، روند ترقي امريكا را شرح مي دهد.

حجم خالص و دامنه ي نوشته هاي توين بي كافي است كه حتي دمار از روزگار جان سخت ترين خوانندگان درآورد. او زياد نوشت: آثاري فراوان درباره مذهب، ‌تاريخ باستان و مدرن، رويدادهاي معاصر و ماهيت تاريخ نگاشت.

با آنكه ما از تاريخ نويسان متقدم تري آگاهي داريم، بسياري از نويسندگان توکوديدس را پدر تاريخ مي دانند. به عقيده ي اين نويسندگان، دليل اين امر آن است كه تاريخ جنگ پلوپونزي توکوديدس كهن ترين نمونه بررسي جدي...

از ديدگاه اي. پي تامپسون، تاريخ صرفاً از آن تاريخ نويسان دانشگاهي نيست. تامپسون، ‌از راه بررسيهايش درباره ي كار و فعاليت مردم عادي در قرن هجدهم و نوزدهم انگلستان، ‌اميدوار بود تا استادان و مردم را يكسان...

آلن جان پرسيول تيلور، مانند بسياري از كساني كه وي در موردشان مطلب نوشت، ‌آدم دردسرآفريني بود. سگال خاطرنشان مي كند كه او «يك فردگراي متعهد، يك پژوهشگر پرشور بود كه بتفصيل به موضوعات عجيب و غريب و

تاريخ نويسان براي ما درباره ي خوب، بد و زشت روزگاران گذشته سخن مي گويند. تاريخ نويسي كه به زشتي رويدادهاي گذشته توجه كرد، ‌تاسيتوس بود، كه تاريخها و سالنامه اش راجع به وقايع روم از 14-96 ميلادي با جملاتي...

تقريباً آنچه ما از زندگي «تاريخ نويس بزرگ چين»، ‌سوماچي ين ، ‌مي دانيم، از دو منبع نشأت مي گيرد: يكي «پسگفتا»ي است كه در آخر كتاب وي به نام شيه چي (يعني، ‌يادداشتهاي تاريخ نويس بزرگ) درج شده است و