اريك جان ارنست هابزبوم (1917-)، فرزند لئوپلد پرسي و نلي گرون، قبل از مهاجرت به انگلستان، ‌در وين و برلين در سال 1932 به تحصيل پرداخت. وي تحصيلاتش را در مدرسه گرامر ماريلبن و كينگز كالج،

پدر تاريخ يا پدر دروغها؟ اين پرسش بيشتر مجادله اي را كه در باب كتاب تاريخهاي هرودوت از روزگاران گذشته تا به حال بشدت ادامه داشته، در خود خلاصه كرده است. با آنكه هرودوت افتخار نوشتن نخستين تاريخ

با توجه به اكثر سالهاي اواسط تا اواخر قرن بيستم، مباحثات در زمينه تاريخ نگاري، بر ارتباط ميان تاريخ و علم متمركز شد. همپل نخستين نويسنده اي كه به تاريخ نويسان لزوم به كار بردن روشهاي علمي را توصيه كرد،...

مارتين هايدگر (1889-1976) در عنفوان شباب، تصميم داشت كشيش كليساي كاتوليك شود. با اين همه، پس از شروع تحصيلات علوم الهي در دانشگاه فرايبورگ، به تحصيل رياضيات، علوم طبيعي، و بعد هم فلسفه پرداخت. وي

همه ی آثار گئورك ويلهلم فريدريك هگل نشان دلبستگي عميق وي را به تاريخ بر خود دارند. مثلاً، وي در پيشگفتار كتاب اصول فلسفه ی حقوق مي نويسد:

جرجيوس فلورنشيوس، نويسنده اي كه ما وي را با نام گريگوري آو تور مي شناسيم، ‌در حدود 539 در شهر سرحدي گاليش ناحيه اورن چشم به جهان گشود. پدر و مادرش، ‌فلورنتيوس و آرمنتاريا، به خانواده

ادوارد گيبون، مؤلف يكي از ماندگارترين كتابهاي تاريخي- تاريخ نزول و سقوط امپراتوري روم در سري، انگلستان، در 1737زاده شد. دوران كودكي گيبون با بيماري پي در پي و تحصيلات توأم بود. او پس از حضور در يك

هنگامي كه پيتر خايل (1887-1966)، يكي از برجسته ترين تاريخ نويسان هلند، ‌در يك اردوگاه كار اجباري به علت «طرز تفكر مشكوكش» تحت نظر بود، ‌شعر زيرا را سرود:

با مرگ پروفسور برتولد اشپولر در بهار 1369، جهان اسلام شناسي و ايران شناسي يکي از بارزترين دانشمندان خود را از دست داد. اشپولر مؤسس و ناشر مجله ي علمي اسلام و بنيانگذار انستيتوي «تاريخ و فرهنگ خاور نزديک»...

فرانسيس فوكوياما،‌ نويسنده ي «پايان تاريخ»(1989) و پايان تاريخ و آخرين انسان (1992)،‌ در ميان تاريخ نويسان مورد پسند نيست. برخي،‌ كه با نوشته هايش به خوبي آشنا نيستند،‌ اعتقاد به اين نظريه را كه تاريخ...