دانش آموز مختار بود که درس بخواند یا نخواند. معلم و شاگرد به یک اندازه حق داشتند و نتایج اجتماعی و عاطفی جای نتایج آموزشی را گرفته بود.

عمده ترین اصل تربیتی در بحث تربیت دینی را در مرحله اول باید در خود مفهوم تربیت دینی جست وجو کرد. گفته شد که تربیت دینی به معنای شکوفا شدن، ظاهر شدن و بالفعل شدن توانایی‌هاست.

هدف تربیت مسیحی آن است که به افراد کمک کند تا به تجلی خداوند آگاه باشند و عشقی را که حضرت مسیح داشت جست وجو کنند و در قالب ایمان و محبت به آن، پاسخ دهند.

فقه در لغت به معنای «فهم» است و در آیات و روایات فراوانی به کار رفته است. این واژه در صدر اسلام معنای وسیعی داشت و با «دین شناسی» مترادف بود و افزون بر احکام، مسائل اعتقادی و اخلاقی را در بر می گرفت.

زمینه مشترک که امکان تعامل فقه و تربیت را فراهم می آورد، گستره و قلمرو این دو است. این دو در میان علوم اسلامی و انسانی قلمرو بسیار گسترده‌ای دارند.

یکی از اصول مهم تربیتی که می توان از فقه و احکام فقهی دریافت، مثبت نگری است. مثبت نگری به این معناست که متربی و مکلف به محیط پیرامون خود با نگاه مثبت بنگرد و به ویژه در روابط اجتماعی.

در فقه به روابط اجتماعی مکلفین توجه ویژه ای گردیده، و بخش عمده ای از آن به تنظیم روابط اجتماعی، به ویژه مسائل حقوقی مکلفان اختصاص یافته است.

تعلیم و تربیت در جامعه اسلامی نباید در تضاد با اصول ارزشی حاکم بر آن باشد و همه مسائل مطرح در آن، باید به نحوی بر شریعت عرضه و موافقت یا دستکم عدم مخالفت آن با شریعت و قوانین اسلامی حاکم بر جامعه اسلامی...

سنجش دانش‌آموزان در حوزه مسائل فردی، خانوادگی، نگرش به مدرسه و کیفیت زندگی در مدرسه در 3 حوزه و 24 شاخص سنجیده می‌شود و ضریب آسیبی که در یک مدرسه وجود دارد به وسیله غربالگری سلامت روان دانش آموزان مشخص...

از روزی که بچه‌ها به مدرسه می‌روند تا زمانی که فارغ التحصیل شوند دردسر برخی از والدین شروع می‌شود: «درس بخون بچه»، «مشقاتو نوشتی؟»، «برای امتحان فردا آماده‌ای؟»... این جملات برای خیلی از والدین تکراری...