بيم است که صد آه برآرم ز جگر من شاعر : عطار تا بي تو چرا مي‌برم اين عمر به سر من بيم است که صد آه برآرم ز جگر من و آگاه نيم از بد و از نيک دگر من آگاه از آنم که به جز...

زلف به انگشت پريشان مکن شاعر : عطار روي بدان خوبي پنهان مکن زلف به انگشت پريشان مکن سايه‌ي خورشيد درافشان مکن طره‌ي مشکين سيه رنگ را در سر آن سرو خرامان مکن از...

چو دريا شور در جانم ميفکن شاعر : عطار ز سودا در بيابانم ميفکن چو دريا شور در جانم ميفکن به پاي پيل هجرانم ميفکن چو پر پشه‌ي وصلت نديدم به دست و پاي دورانم ميفکن ...

اي پسر اين رخ به آفتاب درافکن شاعر : عطار باده‌ي گلرنگ چون گلاب درافکن اي پسر اين رخ به آفتاب درافکن جام پياپي کن و شراب درافکن صبح علم بر کشيد و شمع برافروخت سوخته‌ي...

خيز و از مي آتشي در ما فکن شاعر : عطار نعره‌ي مستانه در بالا فکن خيز و از مي آتشي در ما فکن خويش را خوش در بن دريا فکن چون نظيرت نيست در دريا کسي پس ز راه ديده بر...

گر مرد نام و ننگي از کوي ما گذر کن شاعر : عطار ما ننگ خاص و عاميم از ننگ ما حذر کن گر مرد نام و ننگي از کوي ما گذر کن گر راه بين راهي در حال ما نظر کن سرگشتگان عشقيم...

گر سر اين کار داري کار کن شاعر : عطار ور نه‌اي اين کار را انکار کن گر سر اين کار داري کار کن مست منگر خويش را هشيار کن خلق عالم جمله مست غفلتند تا بميري روي در ديوار...

خال مشکين بر آفتاب مزن شاعر : عطار شيوه‌اي ديگرم بر آب مزن خال مشکين بر آفتاب مزن آتشم در دل خراب مزن گر به آتش نمي‌زني آبي گرهي نو ز مشک ناب مزن صد گره هست از...

آتشي در جمله‌ي آفاق زن شاعر : عطار نوبت حسن علي‌الاطلاق زن آتشي در جمله‌ي آفاق زن نيست بر حق تو به استحقاق زن ماه اگر در طاق گردون جفته زد در نواز و بانگ بر آفاق زن...

اين راز شگرف پي ببردن شاعر : عطار وانگاه ز خويش پي بريدن اين راز شگرف پي ببردن صد پرده به يک زمان دريدن صد توبه به يک نفس شکستن با ساقي روح مي کشيدن در ميکده دست...