اگر خورشيد خواهي سايه بگذار شاعر : عطار چو مادر هست شير دايه بگذار اگر خورشيد خواهي سايه بگذار ز پس در تک زدن چون سايه بگذار چو با خورشيد هم‌تک مي‌توان شد بده جان...

ميي درده که در ده نيست هشيار شاعر : عطار چه خفتي عمر شد برخيز و هشدار ميي درده که در ده نيست هشيار ز دردي کوزه‌اي بستان ز خمار ز نام و ننگ بگريز و چو مردان قلندروار...

قدم درنه اگر مردي درين کار شاعر : عطار حجاب تو تويي از پيش بردار قدم درنه اگر مردي درين کار مکن بي حکم مردي عزم اين کار اگر خواهي که مرد کار گردي شود چون شير بيشه...

الا اي زاهدان دين دلي بيدار بنماييد شاعر : عطار همه مستند در پندار يک هشيار بنماييد الا اي زاهدان دين دلي بيدار بنماييد چنان کز اندرون هستيد در بازار بنماييد ز دعوي هيچ...

دلم دردي که دارد با که گويد شاعر : عطار گنه خود کرد تاوان از که جويد دلم دردي که دارد با که گويد که بر بخت بدم خوش خوش بمويد دريغا نيست همدردي موافق به ترک زندگاني...

دوش آمد و ز مسجدم اندر کران کشيد شاعر : عطار مويم گرفت و در صف دردي کشان کشيد دوش آمد و ز مسجدم اندر کران کشيد تا نفس خوار خواري هر خاکدان کشيد مستم بکرد و گرد جهانم...

عقل را در رهت قدم برسيد شاعر : عطار هر چه بودش ز بيش و کم برسيد عقل را در رهت قدم برسيد چون به سر مي‌نشد قلم برسيد قصه‌ي تو همي نبشت دلم در همه کاينات غم برسيد ...

درد کو تا دردوار خواهم رسيد شاعر : عطار خوت کو تا در رجا خواهم رسيد درد کو تا دردوار خواهم رسيد پس چگونه در جزا خواهم رسيد چون تهي دستم ز علم و از عمل من به سر يا...

دل چه خواهي کرد چون دلبر رسيد شاعر : عطار جان برافشان هين که جان پرور رسيد دل چه خواهي کرد چون دلبر رسيد زانکه تا اين درکشي ديگر رسيد شربت اسرار را فردا منه خوش بشو...

هنگام صبوح آمد اي هم نفسان خيزيد شاعر : عطار ياران موافق را از خواب برانگيزيد هنگام صبوح آمد اي هم نفسان خيزيد مي در فکن اي ساقي از مست نپرهيزيد ياران همه مشتاقند در...