دوقطبی سازیها، که یکی از شاخصه های اندیشه های تئولوژیک و ایدئولوژیک است، از ویژگیهای انحطاط تفکر در میان ما از جمله در اندیشمند بزرگی چون فردید است.

تمام تاریخ و همه سنت های نظری، فرهنگها و تمدن ها به دو گونه متافیزیکی و غیر متافیزیکی و تمام نظام های وجودشناختی و معرفت شناختی به دو قطب حصولی و حضوری مفهومی و غیر مفهومی تقسیم می شوند.

تفکر فردید، بی تردید از ذات گرایی ارسطویی فاصله دارد؛ وی، به خصوص با توجه به تأثیر پذیری اش از تفکر هایدگر و نیز به تبع نگرش تاریخی جدید، بر اساس نگرشی تاریخی به پدیدارهای انسانی و اجتماعی می نگرد..

فردید از آیات قرآنی به منزله منبع بهره می گیرد. دوره دوم تاریخ از نظر فردید، دورة غفلت از وجود و نیست انگاری است که با ظهور متافیزیک آغاز می گردد. متافیزیک تنها یک امر فلسفی نیست، بلکه نسبتی جدید با وجود...

در فلسفه تاریخ فردید حضور تفکر هایدگر به خوبی هویداست. میدانیم که هایدگر تاریخ متافیزیک را تاریخ بسط غفلت از وجود می داند غفلتی که دیوار به دیوار بسط نیست انگاری است. فردید نیز تفسیر هایدگر از تاریخ متافیزیک...