رقابت در میان دولت‌ها صرفا از بلندپروازی‌های فرمانروایان و ملاحظات داخلی تأثیر نمی‌پذیرفت، بلکه تحت تأثیر ساختار نظام بین المللی نیز بود.

پادشاه مطلقه در رأس نظام جدیدی از فرمانروایی قرار داشت که مرتبة متمرکزتر شده، و به دعوی قدرت برتر و تقسیم ناپذیر متصل شده بود

سیاست مداران امپراتوری، خود را با کشمکش و توطئه در میان گروه‌ها و طبقات مسلط و مراکز شهری محلی مشغول می‌کردند

قدرت عمده‌ی رقیب نظام فئودالی قرون وسطا و شبکه‌ی شهری، خود کلیسای کاتولیک بود.

برای کسانی که رشد و توسعه روابط اقتصادی، سیاسی و نظامی «دو بلوک» سرمایه داری و سوسیالیسم را نه فقط در دوره پس از جنگ جهانی دوم، حرکت دولت شوروی و سپس بلوک شوروی به سوی سازش، همکاری، «همزیستی مسالمت آمیز»...