در زمان در دوره جمهوری، رومی ها رویکردهایی خاص و تا حدودی منفی نسبت به هنر نشان می‌دادند و به طرز قابل توجهی عاری از استعداد عمیق تر و خلاقانه بودند.

ویتروویوس با سنت آشنا بود و آن را تحسین می کرد، اما معماری کلاسیک همان گونه که برای ما موضوعی مهم تلقی نمی شود، برای او نیز این چنین بود.

چیزی را که قدما «معماری» می نامیدند در واقع مجموعه ای از دانش فنی بود که ساختمان سازی، ساعت سازی، ماشین سازی و کشتی سازی را در برمی گرفت.

در میان مسائلی که ویتروویوس آن‌ها را مطرح کرد، رابطه میان تقارن و خوش ریتمی به نظر می رسد که به طور کلی در زیباشناسی دارای اهمیت بسیاری است.

منظور قدما از تقارن، ترکیب هماهنگ اجزا بود و این اساسی ترین مفهوم زیباشناسی آن‌ها به شمار می رفت.

قابلیت تکنیکی در اثر هنری مورد ستایش قرار می گرفت و بسیاری از آثار این دوره، سطح بالایی از تکنیک را در خود نشان می‌داد.

می توانیم نظم و معنایی عمیق تر را در شش عنصر مربوط به ترکیب معماری بیابیم که توسط ویتروویوس مشخص شده بودند.

هنر دوران یونانی گرایی از هنر کلاسیک به لحاظ موضوع و محتوا متفاوت است.

از ادبیات دوران باستان، هیچ کتابی درباره نقاشی و مجسمه سازی باقی نمانده است که بتوان آن را با فن شعر ارسطو یا هوراس، فن خطاب کوئینتیلیان، رساله درباره هارمونی نوشته آریستوکسنوس و اثر ویتروویوس درباره معماری...

نویسندگان دوران یونانی‌گرایی در باره این پرسش که آیا داوری‌های شعر موضوعی هستند یا کلی، دیدگاه‌های مختلفی داشتند.