نمی‌شود کسی به خداوند توکل کند، ولی راهی برای خروج از مشکلات بر وی نگشاید و امورش را سامان ندهد!

شادکامی، برنامه و نقشه راه می‌خواهد. کسی می‌تواند برنامه ارائه کند که از ماهیت انسان و شادکامی، باخبر باشد و از هوس پاک باشد، و این کسی جز خداوند آگاه و سبحان نیست.

باور به تقدیر الهی، انسان را از تأثیر نوسانات شدید زندگی، ایمن می‌سازد و بدین‌سان، آرامش و آسایش را به زندگی می‌آورد و جایی برای حزن و اندوه، باقی نمی‌ماند.

اگر هر دو بحث رضامندی و نارضایتی را با هم ببینیم، روشن می‌شود که از سویی، یک موقعیت در زندگی با سه کلیدواژه مهم «قضاء، بلاء و نعماء» داریم، و از سوی دیگر، واکنشی که می تواند درست یا نادرست باشد.

قانون‌گذاری، با هدف، رابطه مستقیم دارد. فلسفه وضع قانون، رسیدن به هدف است.

در حالت دلهره و نگرانی فعالیت عصبی زیاد می شود، نظم طبیعی بدن به هم می خورد، ترشح آدرنالین خون و نیز فشارخون افزایش می یابد، که در مواردی پرفشاری سابقه‌دار، ممکن است به ایست قلبی و مرگ منجر شود.