اساس منطق و برهان، مبتنی بر قیاس است و ماده ی قیاس باید یقینی باشد؛ و در براهین مشهوره و معموله در ابواب مختلفه ی معارف الهی، مواد قیاس ها یقینی و منتتج یقین نیست.

در طریق «توحید قرآن» و خداشناسی که تذکر به فطرت و وجدان و آیات است نیز، نتایجی مترتب است که با نتایج توحید فلاسفه و عرفا ممتاز و مباین است، که فهرست نتایج به شرح ذیل است:

آنچه از قرآن مجید و روایات مبارکات، ظاهر می شود و مطابق است با وجدان هر متأهل منصف، این است که انسان مرکب از روح و بدن است و کمالات روحی، به برکت نوری است خارج از روح و بدن، و تعبیر شده است از آن نور و

بزرگ ترین آیات و نزدیک ترین آن به انسان خود اوست و آیت بودن انسان از جهات چند است به طور اجمال شخص دارای دو جهت بزرگ است، جهت جسم، و جهت روح، از برای بدن اعضا و جوارح و برای روح کمالاتی است که

انسان با اندک تأمل می یابد که دارای قوه ای است که به واسطه ی آن خوبی را از بدی تشخیص می دهد و حقایق را کشف و مطالب را درک می نماید. باطل را از حق، و دروغگو را از راستگو، فعل نیکو را از ناشایست، با آن تمیز...

انسان، بالفطره و خلقت ذاتی دارای میل و شوق به دانائی و توانائی است و در هر فرد از افراد بشر، کم یا زیاد رغبت به تحصیل این دو کمال موجود می باشد. اگر چه شوق، نسبت به متعلق آن در اشخاص به حسب استعداد و درجات...

این گفتار، بخشی است از کتاب در دست انتشار حکیم رازی (حکمت طبیعی و نظام فلسفی) و در آن، مسئله تفکیک (= جدایی دین از فلسفه) در آراء محمد بن زکریای رازی،

به فرض که همه ي منقولات بر ضد فلسفه در اين کتاب درست باشد و ما مقدمه نخست را پذيرفته باشيم، باز جاي اين ترديد جدي است که آيا فتواي فلاسفه بر ضد فلسفه اعتباري دارد يا خير؟ در اين بخش مي کوشم به دلايل زير...

در اين کتاب انتظار مي رود که هر جا استاد «نظر» کسي را نقل مي کند، به استناد سخن آن شخص و آثارش باشد. ليکن گاه نسبتي به شخصي داده مي شود، بي آنکه مشخصاً سخني از آن شخص که مؤيد اين نسبت باشد نقل شود يا به...

سومين مثال ناظر به نقل ناقص سخنان علامه طباطبايي است. استاد حکيمي بارها با شيفتگي سخني از علامه طباطبايي را نقل کرده است و آن را نشانه «آزادگي علمي» (حکيمي، 202:1378) ايشان مي شمارد و از آن بي اعتباري...