تا کنون کلمه زندگی را به معنی بسیار پستی که همانا زندگی جسمانی است، به کار برده‌ایم، ولی این کلمه معنی بسیار وسیعی دارد و تمام آزمایشهای فردی و قومی را در بر می‌گیرد.

تعلیم و تربیت از سازماندهی منابع در هستی انسان و توانایی هایی که او را با جهان اجتماعی و فیزیکی اش هماهنگ میکند، ناشی می شود.

معلم می تواند وظیفه‌اش را پیش خود بر حسب «تداعی‌ها» و نیز بر حسب «واکنش‌های ذاتی و اکتسابی آشاگردان » قالب بندی کند.

در بسیاری موارد که اندیشه‌های پراگماتیستی تهدید کمتری ایجاد می کرد و به عنوان چیزی مرتبط با فلسفه شناخته نمی شد، مورد پذیرش قرار می گرفت

منتقدان محافظه کار پراگماتیسم را به خاطر رویکرد وابسته و موقعیتی به مسائل زندگی مورد حمله قرار داده اند.

انتقال مواریث اجتماعی از طریق انتقال عادات عملی و فکری و عاطفی نسل سالمند به نسل جوان تحقق می پذیرد.

کارکرد تعلیم و تربیت جهت دهی، کنترل و راهنمایی تجربه شخصی و اجتماعی است. پراگماتیستها چنین استدلال می کنند که لازم است اشخاص از نتایج رفتارشان آگاهی یابند تا شاید رفتار خود را هوشمندانه‌تر هدایت کنند.

زندگی از حرکت نایستاده و نیازی همیشگی برای ترقی وجود دارد. این مفهوم، مفروضات پراگماتیستی را از جهان بی انتها، که در آن پیشرفت های جدید یک احتمال مشخص است، نشان می دهد

شاگردان حتی هنر اکتشاف را وارسی می کنند که از نقاشی با دید اکتشافی تا نوشتن انشاهای مبتنی بر ابداع در نوسان است.

پراگماتیست‌ها به یک برنامه درسی متنوع معتقدند. چنین برنامه‌ای به تعلیم و تربیت آمریکایی کمک می کند تا خود را به بسیاری از حوزه‌ها که قبلا دامنه‌های آن را مورد توجه قرار نداده بود، بسط دهد.