در دیدگاه اسلام، نیازهای متعالی نسبت به نیازهای حیاتی اولویت رتبی دارند، درحالی که نیازهای حیاتی نسبت به نیازهای متعالی اولویت زمانی دارند.

اگر حقیقت یکسانی برای معلوم ها در نظر گرفته شود، علم یگانه خواهد بود و اگر حقیقت های متفاوتی لحاظ گردد، می توان اقسامی برای علم قائل شد که تفاوت آنها حقیقی و نه اعتباری و قراردادی است.

امکان به کارگیری واژگان متفاوتی در علوم مختلف، متناسب با موضوع مورد مطالعه آنها فراهم می آید، زمینه استفاده از روش های مختلف تحقیق و مطالعه در آنها نیز هموار می شود.

در علم نه تنها واقعیت مستقلی برای معلوم در نظر گرفته شده بلکه امکان دریافت یا کشف آن واقعیت مستقل نیز لحاظ گردیده است.

تعلیم و تربیت باید چنان سامان یابد که زمینه ای برای پرورش فرضیه در ذهن دانش آموزان و در ضمن فعالیت های علمی آنان فراهم آید.

جامع نگری در علم، نباید بدون توجه به مجموعه نیازهای فرد صورت پذیرد، زیرا علم، فی نفسه می‌تواند گستره‌های بی مرزی داشته باشد و بسا که به صورت علم غیر مفید درآید.

در متون اسلامی، گاه علم در ارتباط با مقاصد عالم، مورد بحث قرار گرفته است و از این جهت، می توان آن را به تقسیم اعتباری علوم مربوط دانست.

در معرفت شناسی اسلامی، ویژگی ساختنی علم، مورد توجه قرار می گیرد، اما به گونه ای که با ویژگی اکتشافی علم قابل جمع باشد و با فرض آن در نظر گرفته شود.