از نظر حکماى طبّ سنتى، طبیعتِ خیار نسبتاً سرد و تر است و مغزِ آن مرطوب‌تر از پوست آن است. توصیه این است که خیار از قسمت پایین آن، یعنى محلّ اتصال به گیاه خورده شود.

در حوزۀ علوم بشرى، پزشکى، سرآمدِ همۀ دانش‌هاست، امام باقر(ع) مى‌فرماید: «وَاعلَم أنَّه لا عِلمَ کَطَلَبِ السَّلامَةِ و لا سَلامَةَ کَسَلامَةِ القَلبِ»؛[1] بدان که هیچ دانشى چون جُستن سلامت، و هیچ سلامتى...

«العِلمُ عِلمانِ: عِلمُ الأَدیانِ و عِلمُ الأَبدانِ»؛[1] دانش بر دو گونه است: دانشِ دین‌ها و دانشِ بدن‌‏ها. یکی از راه‌های درمان در نگاه روایات استفاده از میوه‌ها است.