من از آن روز که دربند توام آزادم شاعر : سعدي پادشاهم که به دست تو اسير افتادم من از آن روز که دربند توام آزادم در من از بس که به ديدار عزيزت شادم همه غم‌هاي جهان هيچ...

من همان روز که آن خال بديدم گفتم شاعر : سعدي بيم آنست بدين دانه که در دام افتم من همان روز که آن خال بديدم گفتم مگر اکنون که به روي تو چو موي آشفتم هرگز آشفته رويي نشدم...

چو تو آمدي مرا بس که حديث خويش گفتم شاعر : سعدي چو تو ايستاده باشي ادب آن که من بيفتم چو تو آمدي مرا بس که حديث خويش گفتم گل سرخ شرم دارد که چرا همي‌شکفتم تو اگر چنين...

دل پيش تو و ديده به جاي دگرستم شاعر : سعدي تا خصم نداند که تو را مي‌نگرستم دل پيش تو و ديده به جاي دگرستم هر جا که بتي چون تو ببينم بپرستم روزي به درآيم من از اين پرده...

من خود اي ساقي از اين شوق که دارم مستم شاعر : سعدي تو به يک جرعه ديگر ببري از دستم من خود اي ساقي از اين شوق که دارم مستم که حريفان ز مل و من ز تأمل مستم هر چه کوته نظرانند...

گو خلق بدانند که من عاشق و مستم شاعر : سعدي آوازه درستست که من توبه شکستم گو خلق بدانند که من عاشق و مستم من فارغم از هر چه بگويند که هستم گر دشمنم ايذا کند و دوست ملامت...

به خاک پاي عزيزت که عهد نشکستم شاعر : سعدي ز من بريدي و با هيچ کس نپيوستم به خاک پاي عزيزت که عهد نشکستم اگر به دامن وصلت نمي‌رسد دستم کجا روم که بميرم بر آستان اميد...

من اندر خود نمي‌يابم که روي از دوست برتابم شاعر : سعدي بدار اي دوست دست از من که طاقت رفت و پايابم من اندر خود نمي‌يابم که روي از دوست برتابم و گر جانم دريغ آيد نه مشتاقم...

روزگاريست که سودازده روي توام شاعر : سعدي خوابگه نيست مگر خاک سر کوي توام روزگاريست که سودازده روي توام که به روي تو من آشفته‌تر از موي توام به دو چشم تو که شوريده‌تر...

مرا دو ديده به راه و دو گوش بر پيغام شاعر : سعدي تو مستريح و به افسوس مي‌رود ايام مرا دو ديده به راه و دو گوش بر پيغام چگونه شب به سحر مي‌برند و روز به شام شبي نپرسي...