اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیستم، توسعه و ترقی جامعه شناسی بود. در این دوره جامعه شناسان مشهوری در تحلیل رشته جامعه شناسی، تلاش های علمی زیادی از خود نشان داده اند اما نقش جامعه شناسان فرانسه از دیگران...

ابن خلدون در مقدمه، فصل خاصی برای جنگ و روش های مختلف آن، اختصاص می دهد و انواع لشکرکشی اقوان را توضیح کامل می هد. او می گوید: بدان که جنگ ها و انواع مقاتله در میان بشر وجود داشته است و آن موضوعی طبیعی...

با همه ی وسعت اطلاعات ابن خلدون، در تشریح اوضاع اجتماعی کشورهای اسلامی و شمال افریقا و با وجود ابداع دانش، به نام «علم عمران» و جامعه شناسی در شناخت و معرفت و عوارض و مسائل جامعه انسانی، در کتاب ارزنده

گرچه مقدمه ابن خلدون حاوی اندیشه ها و نظریات ابتکاری در زمینه جامعه شناسی، فلسفه تاریخ و تمدن است و احیاناً طرح های نویی را در زمینه تربیت ارائه می دهد، اما کتاب او نیز از چشم تیزبین دانشمندان فن مغفول...

مردم روستا، مردمی هستند که زندگی خود را از طریق راه های معمولی کشاورزی، باغداری، دامداری، نگه داشتن زنبور عسل و کرم ابریشم و بارورسازی آن ها، اداره می کنند و آن ها بیشتر در قریه ها و روستاها زندگی می نمایند...

اجتماع انسانی، یک ضرورت حیاتی است. حکما گفته اند که «انسان مدنی بالطبع است»، بشر ممکن نیست که حیاتش را بدون اجتماع ادامه دهد و برای تحصیل ضروریات زندگی و بقای خود به کمک تعاون همنوعان خود نیازمند می باشند.

علم جامعه شناسی، علم جدیدی است. اساس و پایه های این رشته، درنیمه دوم قرن 19 پی ریزی شده است. معمولاً، مؤسس و پایه گذاری این رشته جدید را آگوست کنت دانشممند فرانسوی (1798-1853) می دانند. به اعتقاد نویسندگان

بى شک انقلاب اسلامى ایران یکى از مهم ترین انقلاب هاى تاریخ معاصر به شمار مى رود. لذا متفکران، مراکز تحقیقاتى و دانشگاهى نیز به این حادثه مهم پرداختند تا

ابن خلدون، زاده و پرورش یافته شمال آفریقا است؛ سرزمینی که در گذشته های دور، در حوزه تمدّن کارتاژها، رومیها، واندالها، ویزیگوتها و رومیان شرقی قرار داشت.

جامعه شناسان قرن نوزدهم و بیستم اروپا، در سطح قابل ملاحظه ای به سنخ بندیهای دوگانه ی (1) جوامع دست زده اند، (2) ولی پیش از آنان، ابن خلدون با گستردگی و عمق