مسیر جاری :
منزلت زندگی انسانی
دیوید سونسون در نوشتار منزلت زندگی، پس از اینکه برای برخورداری زندگی انسان از معنا و منزلت و ارزش، بر وجوب و ضرورت داشتن نگرش به زندگی انسان تأکید میورزد، مبحث شادکامی انسان را میگشاید از آنرو که زندگی...
دیلتای و اعادهی اعتبار به علوم انسانی
دیلتای (1911 – 1833) در مقابل روح پوزیتیویستی حاکم بر دورانش که باعث کماعتباری علومانسانی شده، خواهان اعتبار بخشی مجدد به این علوم است. دیلتای از علوم انسانی تعریفی تازه ارائه میدهد و موضوع و روش این...
مکتب ویتگنشتاین در فلسفهی دین
بهترین مقدمه بر مکتب ویتگنشتاین، خود ویتگنشتاین است. در کتابنامه این مقاله، نام برخی کتب و مقالات فیلسوفانی که سعی در طرح، دفاع یا نقد آراء ویتگنشتاین در فلسفه دین داشتهاند، آمده است. و اما میخواهم...
سعادت به روایت فلسفهی یونان باستان
جان هر، فرزند آدام هر که برخلاف پدر در زمره فیلسوفان اخلاقگرای سنتی بریتانیا جای میگیرد، در این نوشتار با نظر کردن به رابطه دین و اخلاق از عصر هومر به بعد، پس از اشاره به گفتارهای افلاطون در باب سرشت...
فلسفهی قارهای علم آغازین
بابت بابیچ فیلسوف قارهای معاصر آمریکایی است که به دلیل مطالعات ژرفی که بر روی فلاسفهی قارهای همچون نیچه و هایدگر انجام داده یکی از شناخته شدهترین فیلسوفان معاصر قارهای به شمار میرود. او کتابی در...
تربیت تفکرمحور کودکان
انگلیسیها تربیت را «training» ترجمه میکنند و آن را آموزش یک مهارت یا رفتار خاص از طریق تمرین مداوم و آموزش میدانند. فارسیزبانها نیز تربیت را «پرورش» معنا میکنند و آن را «ادب و اخلاق را به کسی آموختن»...
فلسفهی علوم اجتماعی
علوم اجتماعی همیشه بیش از علوم طبیعی با بحثهای فرانظریهای و فلسفی مربوط به خود رابطهی نزدیک داشته است- یعنی، اگر از تمایز سودمند باشلار استفاده کنیم، فلسفهی روزانهی دانشمندان در اینجا بیشتر غرق...
فلسفهی علم
این شاخهی پژوهشی دربرگیرندهی پرسشهایی است دربارهی علم به طور کلی (مثل این که آیا دستکم بعضی از امور نظری واقعی هستند؟) دربارهی بعضی گروههای خاص علوم (مثل این که آیا میتوان امور اجتماعی را به همان...
فلسفهی زبانی
این اصطلاح تاحدی گمراهکننده است چون این معنا را میرساند که با فلسفهای دربارهی زبان سروکار داریم. در واقع، این عبارت در اکثر موارد به معنای نهضت فلسفی معینی است که در کیمبریج و به رهبری لودیگ ویتگنشتاین...
فلسفه
در قرن نوزدهم، برای تفکر فلسفی سالهای پایان قرن غیرممکن بود که از پیامدهای رشد و توسعهی علم مدرن برکنار بماند. واکنش نیچه، نوکانتیها، طبیعتگرایان تکاملی، مارکسیستها، پراگماتیستها و ایدهباوران، با...