آیا سنسور بلعیدنی جایگزین کولونوسکوپی می‌شود؟
محققان می‌گویند که این قرص بلعیدنی می‌تواند گازها را در روده شناسایی کند و به تشخیص بیماری‌هایی نظیر عدم تحمل لاکتوز کمک نماید.تشخیص اختلالات روده مانند عدم تحمل لاکتوز یا حتی مشکلات سلامتی جدی می‌تواند به سادگی بلعیدن یک قرص باشد.
محققان استرالیایی می‌گویند که یک سنسور کپسولی بلعیدنی حس‌کننده‌ی گاز، گازهایی که می‌توانند نشان دهنده‌ی اختلالات و بیماری‌های روده باشند را شناسایی می‌کند.
کایل بَرَن، یکی از مخترعان این دستگاه و پژوهشگر بخش مهندسی الکترونیک و مخابرات دانشگاه RMIT در استرالیا می‌گوید: «سنسورهای بلعیدنی ما، یک ابزار تشخیصی بالقوه برای بسیاری از اختلالات روده، از سوء جذب مواد مغذی گرفته تا سرطان کولون فراهم می‌کنند.»
چنین بیماری‌هایی در حال حاضر از طریق انواع روش‌های مختلف تشخیص داده می‌شوند.
اینها شامل تست‌های تنفسی و روش های تهاجمی مانند اندوسکوپی و کولونوسکوپی هستند. هر دوی این روش‌ها شامل وارد کردن یک دوربین سیمی به بخش‌های دستگاه گوارش است.
مطالعه‌ی این محققان در نسخه‌ی افتتاحی مجله‌ی Nature Electronics منتشر شد.
این کپسول چگونه عمل می‌کند؟
کپسول توسعه‌یافته توسط RMIT تقریبا به اندازه‌ی یک قرص ویتامین است.نیروی آن توسط ۳ باکتری اکسید نقره‌ی داخلی تأمین می‌شود. آن می‌تواند داده ها را به‌صورت بی سیم به تلفن‌های بلوتوث‌دار یا سایر دستگاه‌ها انتقال دهد.
سنسورهای آن‌بورد، گازهای هیدروژن، دی‌اکسید کربن و اکسیژن را تشخیص می‌دهند.
کوروش کلانترزاده، یکی از استادان RMIT و از مخترعان این کپسول می‌گوید: «گازهای روده با اختلالات روده‌ای مرتبط هستند.»
او می‌گوید: «به عنوان مثال اگر کسی عدم تحمل لاکتوز داشته باشد، لاکتوز نمی‌تواند توسط بدن او جذب شود و در عوض به میکروبیوتای روده و کولون که از آن تغذیه می‌کنند، می‌رسد و مقادیر زیادی هیدروژن تولید می‌کند. به این ترتیب، افزایش در تولید هیدروژن نشان دهنده‌ی عدم تحمل لاکتوز است.»
عبور این قرص از دستگاه گوارش تقریبا به اندازه‌ی غذا طول می‌کشد – ۲۴ تا ۴۸ ساعت.
یک مطالعه‌ی اولیه نشان داد که این کپسول بخوبی از میان سیستم گوارشی شرکت کنندگان در مطالعه عبور کرد و قادر بود شروع تخمیر غذا در روده را تشخیص دهد.
کلانترزاده می‌گوید: «پیش از این ما مجبور بودیم برای نمونه‌برداری و آنالیز میکروب‌ها در روده به نمونه‌های مدفوع یا جراحی تکیه کنیم. این به معنای اندازه گیری آنها در حالی بود که بازتاب درستی از میکروبیوتای روده در آن زمان نیستند. اما کپسول ما یک روش غیرتهاجمی برای اندازه گیری فعالیت میکروبیوم ارائه می‌دهد.»
جایگزین تست تنفسی
در ابتدا کلانترزاده توسط متخصصان گوارش که به دنبال یک تست تنفسی بهتر بودند، وارد این ماجرا شد. چون چنین تست‌هایی اغلب در ۶۰ تا ۷۰ درصد مواقع موثر اند.او توضیح می‌دهد: «عدم دقت تست تنفس به این علت است که آن یک اندازه‌گیری غیرمستقیم است. گازها در دستگاه گوارش تولید می‌شوند، به دیواره های روده جذب می‌شوند، وارد جریان خون می‌شوند و بعضی از آنها داخل ریه شده و با دم خارج می شوند. مشکل این است که در طول این فرایند طبیعی، این گازها توسط متابولیسم بدن دستکاری شده و رقیق می‌شوند.»
این محدودیت ها منجر به توسعه‌ی این سنسور کپسولی از سال ۲۰۱۱ شد که می‌تواند به طور مستقیم از گازهای داخل روده نمونه‌برداری کند.
تست اولیه‌ی این کپسول، یک عملکرد ایمنی قبلا ناشناخته را در معده کشف کرد. داده‌های این سنسور دریافت که معده‌ی انسان از یک اکسیدکننده برای تجزیه‌ی اجسام خارجی که به مدت طولانی‌تری در معده باقی مانده‌اند، استفاده می‌کند.
کلانترزاده می‌گوید: «این می‌تواند نشان دهنده‌ی یک سیستم حفاظتی معده در برابر اجسام خارجی باشد. چنین مکانیسم ایمنی قبلا هرگز گزارش نشده بود.»
همچنین این کپسول، حضور اکسیژن در روده‌ی بزرگ بیمارانی که یک رژیم غذایی پرفیبر داشتند را شناسایی کرد.
کلانترزاده می‌گوید:«این امر، باور قدیمی را که روده‌ی بزرگ همیشه عاری از اکسیژن است، رد می‌کند. این اطلاعات جدید می‌تواند به ما کمک کند بهتر درک کنیم که بیماری‌های ناتوان کننده ای مانند سرطان کولون چگونه اتفاق می‌افتند.»
چشم انداز این کپسول در آینده
محققان هم‌اکنون در حال تأمین منابع مالی برای انجام فاز دو آزمایش روی این سنسور کپسولی هستند که می‌تواند در آینده اصلاح شود تا برای تشخیص انواع بیشتری از گازها به کار رود.از هر ۵ نفر در دنیا، ۱ نفر در برهه‌ای از زندگی‌اش یک اختلال گوارشی را تجربه می‌کند.
دستگاه‌های کپسول مانند در حال حاضر به‌طور گسترده در مطالعه‌ی معده و روده به کار می‌روند.
به‌عنوان مثال در آندوسکوپی با کپسول، قرص حاوی یک دوربین است که در حین عبور از روده‌ی کوچک، هزاران عکس از آن می‌گیرد.
آندوسکوپی با کپسول به عنوان یک جایگزین برای آندوسکوپی در فضاهای بسیار محدودسازنده‌ی روده‌ی کوچک به کار می رود. آن می‌تواند علائم بیماری کرون، بیماری سلیاک و کولیت اولسراتیو و همچنین خونریزی و تومورهای گوارشی را تشخیص دهد.
همچنین محققان در Caltech در حال کار کردن روی یک روبات بلعیدنی هستند که می‌تواند از یک تکنولوژی شبیه MRI برای رساندن دارو به محل‌های دقیقی در بدن استفاده کند.
و شرکتی به نام Proteus Digital Health، یک سنسور قرصی تولید کرده که اساسا از بدن بعنوان باتری برای نیروبخشیدن به یک دستگاه که اطلاعات سلامتی را به یک وسیله‌ی پوشیدنی می‌فرستد، استفاده می‌کند.
منبع: سایت راستینه