تفسیر سوره کهف/ قرائتی: آیه 86

تفسیر قرآن کریم حجت الاسلام قرائتی از سوره مبارکه کهف
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
حَتَّى إِذَا بَلَغَ مَغْرِبَ الشَّمْسِ وَجَدَهَا تَغْرُبُ فِی عَیْنٍ حَمِئَةٍ وَوَجَدَ عِنْدَهَا قَوْمًا قُلْنَا یَا ذَا الْقَرْنَیْنِ إِمَّا أَنْ تُعَذِّبَ وَإِمَّا أَنْ تَتَّخِذَ فِیهِمْ حُسْنًا ﴿۸۶﴾
تا آنگاه که به غروبگاه خورشید رسید به نظرش آمد که [خورشید] در چشمه‏ اى گل‏آلود و سیاه غروب مى ‏کند و نزدیک آن طایفه‏ اى را یافت فرمودیم اى ذوالقرنین [اختیار با توست] یا عذاب مى ‏کنى یا در میانشان [روش] نیکویى پیش مى‏ گیرى (۸۶) -