تفسیر سوره زمر/ قرائتی: آیه 49-51

تفسیر قرآن کریم حجت الاسلام قرائتی از سوره مبارکه زمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
فَإِذَا مَسَّ الْإِنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿۴۹﴾
و چون انسان را آسیبى رسد ما را فرا مى‏ خواند سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا کنیم مى‏ گوید تنها آن را به دانش خود یافته‏ ام نه چنان است‏بلکه آن آزمایشى است ولى بیشترشان نمى‏ دانند (۴۹)
قَدْ قَالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿۵۰﴾
قطعا کسانى که پیش از آنان بودند [نیز] این [سخن] را گفتند و آنچه به دست آورده بودند کارى برایشان نکرد (۵۰) -