نگاهی به زندگینامه آیت‌الله سید محمد حسینی شاهرودی

سید محمد حسینی شاهرودی در آذرماه 1304 در نجف به دنیا آمد. پدر او سید محمود حسینی شاهرودی بود که پس از فوت سید ابوالحسن اصفهانی سال‌های متمادی زعامت دینی و علمی و مرجعیت حوزه‌های علمیۀ تشیع را بر عهده داشت.

آیت‌الله شاهرودی مقدمات را نزد پدر خود و همچنین شیخ علی شهربابکی و شیخ شمس زنجانی بود و دورۀ سطح را از میرزا هاشم آملی و شیخ عبدالحسین رشتی فراگرفت.

وی مدت زیادی در جلسات درس خارج پدر خود، سید محمود شاهرودی، شرکت کرده و تقریرات درس اصول و فقه او را به رشتۀ تحریر درآورد و از پدر خود و سید جمال‌الدین گلپایگانی (از شاگردان میرزای نائینی) اجازۀ اجتهاد دریافت کرد.

پدر وی سید محمود شاهرودی در سال 1347 هجری شمسی مقلّدین خود را در احتیاطات مسائل شرعی به او ارجاع داد و بدین‌جهت بود که عده‌ای از مقلدان پس از درگذشت آن مرجع در سال 1353 هجری، به تقلید فرزند وی گرویدند. در سال 1357 هجری قمری، رساله عملیه وی به زبان فارسی و عربی، در نجف به چاپ رسید.

در پی اخراج وی توسط رژیم بعث عراق از نجف به ایران در سال 1359 در شهر قم ساکن شد و به تدریس فقه و اصول پرداخت.

آثار این عالم جلیل‌القدر عبارتند از «ذخیرة المؤمنین لیوم الدین» رساله عملیه به زبان عربی، «رساله توضیح المسائل» رساله عملیه به زبان فارسی، «توضیح مناسک حج» احکام حج به زبان فارسی، «رساله توضیح المسائل» به زبان اردو، کتاب استفتائات فارسی، «رساله مختصر الاحکام» به زبان اردو و «دروس فی احکام النساء» به زبان عربی است.

آیت‌الله حسینی شاهرودی عصر روز 16 تیر 1398 در سن 94 سالگی در تهران درگذشت.

جزئیات مراسم تشیع و تدفین این عالم بزرگ جهان تشییع هنوز اعلام نشده است. -