اثرات دعا در تربیت ما/ علی صفایی حائری

سخنان مرحوم استاد علی صفایی حائری
ما را گام به گام از اولین مرحله حیات مان تا آن نهایت زندگیمان همراهی می کند. آن هم کسانی را که مستقیما حال شنیدن ندارند حتی غرورشان اجازه نمی دهد که با این ها مستقیم رو به رو بشوید. حتی غرورشان اجازه نمی دهد که از دیگران بشنوند. این ها را امام با زبان خودشان تعلیم می دهد. دعا روش تربیتی است برای کسانی که جز زبان خودشان آموزگاری را نمی پذیرند جز از خودشان درس نمی گیرند جز خودشان واعظی نمی خواهند و عظمت این دعاها در این است که زمینه ها را فراهم می کند و این انسان مغرور با نهایت تذلل و ذلتی که می بینیم توی این دعاها هستش، احساس شکست نمی کند غرورش خورد نمی شود با این شکستن هاست که انسان احساس می کند، بار گرفته و ساخته شده است. نه کم که بارور شده است. نه گم که پیدا شده است. اگر کسی بخواهد که یک دعا را احساس کند لازمه اش این است [که] وقتی می خواهد جمله اولش را بخواند، مرحله اول را در خودش طی کرده باشد این به ما یاد می دهد که اصلا با دعا چگونه کار کنیم. و از دعا چگونه بهره بگیریم. چگونه ریشه های ترس و ضعف و عجز و جهل را در خودمان بشکنیم. -